Onu özlüyorum. On bir sene oldu ama hala o 17'lik genç kýzým. Ne kalbimden ne aklýmdan ne de hayallerimden çýkarabiliyorum onu. O... Güldüðünde kenarlarýnda çizgiler oluþan ela gözlerini, hayatý basite indirgediðini gösteren yürüyüþü... Asla gözümün önünden gitmeyecek. Arkadaþýmdan tebessümün en çok yakýþtýðý o çocuðun fotoðrafýna da ulaþmýþtým.
Hayatým çok talihsizceydi. Annem ve babamla ablama giderken bir kaza geçirdik ve ben hayýrsever biri sayesinde tedavimi tamamladým. Ablam kendine gelemedi çünkü kendini sorumlu tutuyor. Sonrasýnda ise hastaneye yatmak zorunda kalmýþ ve kafayý yememek için günlük tutuyor.
Ablam da sevmiþti onu, evet tüm hayallerimde baþrol olan ve filmi tekrar tekrar baþa sararak her defasýnda hayranlýkla baktýðým onu ablam da sevmiþti. Bu yüzden de aramýz bozuldu. Uzaktan uzaða deðiyordu kalplerimiz ama ablam saçmaladýðýný söyleyerek beni ondan uzaklaþtýrdý. Onu en son mezuniyette göreceðimi ummuþ, her þeyi kalbimden geçenleri itiraf edecektim. Lakin o gelmedi, gelemedi belki de. Belki de ablamýn farkýna varmýþ aramýzýn bozulmasýndan korkup sessizce terk etti beni. Belki de her þey benim imkansýzlýklarý zorlayan hayalgücümün eseriydi. Beni hiç sevmemiþ ve hayatýna devam ediyordu. Her gece yaptýðým mutlu sonla biten hikayemi de kafamda kurmuþ ve uyku için kendimi hazýrladým.
Bugün Pazar'dý. Ýlgilenmem gereken müþteriler ve nazýný çekmek zorunda kaldýðým patronumdan yeterince uzaktým. Ablamý ziyaret etsem iyi olacaktý.
' Senden baþka kimse ziyarete gelmezdi, ziyaretçisi var, þu an görüþüyorlar.' dedi ablamdan sorumlu güleç hemþire. Teþekkür edip ablamýn odasýna girdim. Arkasý dönük bir þekilde lacivert montlu bir adam oturuyordu. Ablamsa aðlýyor. 'Abla!' Ablam gözlerini bana çevirdi, müthiþ þaþýrmýþ görünüyordu. 'Bugün geleceðini bilmiyordum, Selin. Ah ah þu an burda olduðun çok iyi oldu. Artýk bu saçmalýða bir son vermeliyim.' ' Yiðit, Selin burada.'
Yiðit, o Yiðit'ti. Gözümü her kapadýðýmda belki de hiç olmayacak geleceðimizi hayal ettiðim, açtýðýmdaysa herkesi ona benzettiðim o.Kalktý ve bana döndü.Gözlerinde suç iþleyip de piþman olan masum bir çocuk vardý. 'Özür dilerim,Selin.' sesi kalýnlaþmýþtý ama yine aynýydý. Ayný 17 yaþýndaki gibi...
Sanýrým hastaneye ait olan parkta boþ bir bankta oturdum. Ablam bana, bize bunu nasýl yaptý? Yiðit beni sevmiþ ve o bunu çekemedi. Yiðit'in kendisine aþýk olduðunu söyleyip durdu. Bunca zaman hayatýmý mahvetmiþ, ben ise onu hiç yalnýz býrakmadým. Korktuðunu söylediði geceler yanýnda yatmýþ, aðladýðý zaman onunla aðladým. Onu nasýl affedebilirim?
Yiðit beni eski okulumuzun yakýnýndaki lunaparka çaðýrdý. Artýk 28 yaþýndayým ve lunapark yaþýmý çoktan geçmiþtim. Ýþte orada! Dönmedolabýn en tepesinde kocaman gülüþü ile bana bakýyor. Ah,evet! Nasýl çýktý aklýmdan. Onunla ilk burada karþýlaþmýþ, ilk burda vurulmuþtum ona. 'Benimle evlenir misin, Selin?' Ýnanamýyorum. Yiðit bana evlenme teklif ediyor. Herkes bize bakýyor ama umurumda bile deðil. Aman Allah'ým öyle mutluyum ki... 'Evet' diye baðýrabilmiþtim sonunda bu þaþkýnlýðýmdan kurtularak.