Ne çabuk birikti herþey, anlatmak zamaný geldi anlaþýlan.. Nedense köþelerini kaybeden aklýmdan, geçemiyorum bu sýðlýkta.. Ýntihar kurgusuna alýþan bir yüreði topluyorum sokaklardan. Lime lime edilmiþ birçok hüzün var tanýmlayamadýðým. Çocuk uykularý gibi gözyaþý döküyor yalnýzlýk. Bana sorulan, en erken sabahý biliyorum, hiçbir acý çekmemiþ yüzlerin sakladýðý suskunluðundan. Sanki birileri, ben olduðumu biliyormuþcasýna korkuyor dokunmaktan.

Nereye kadar kaçacak bu aklým bilmiyorum. Þimdi mevsimlerin efsunlu yüzü karþýmda. Gündüzün yaðmurundan çok farklý gecelerin ýslaklýðý.. Artýk boþyere ýslanmýyorum.. Okuduðum satýrlar kimseyi anlatmýyor ne yazýk.

Bir ucunda yasal düzenlemelerini deþiyor bu yalnýzlýk. Daha kapsamlý, daha kalabalýk.. Sadece intiharý suçluyor her ölüm.. Ah ki, zaman.. Dilim döndüðünce yazýyorum sana.. Herþey konuþuldu mu yüzyüze.. Yetmedi, yazýldý mý bir kenara..

Çirkin doðdum ben aklýmdan sana.. Neyimiz kaldý saklanacak.. Bulamam.. Hergün baðýra çaðýra yol alýr ayaklarýmýz.. Yoksa muammalý bir bekleyiþ mi duvarlar, ne kadar solgun, ne kadar kýrgýn bir yüz büyütürse ardýnda.. Dönülmez umuttan, bilirim, hiçbir þekilde yüreksiz../Kalamaz derken yüreðim.. Bugün gibi yarýnda..

Yanlýþ basýlan ziller uyandýrdý beni uykulardan..Ýnadýna bu hafýza..özrü geçersiz kýlsan þimdi, geçerli mi yerini kaybeden kelimeler..Sanmam.. Daðýlmýþým bir kere bu yanlýþlýktan..Biraz daha yalnýzlýk yerine..Ne kadar zorlasam kendimi.. Yine de aðlayamam..

Zaman torbasýnda, bayat bir ekmek gibi, ufalanýr yokluðum..Sonra kuþlarý gelir mi yine dersin..Aç açýk kanat çýrparak rüzgarýna kentin.. Ustam öyle söyledi.. ‘Her ölüm, geç kalýnmýþ bir intihardýr gökyüzüne..itirafsýz..’..Susarým..

Mühürlenmiþ kundaklarda büyüyen bir yürekmiþ aslýnda aþk.. dedikleri.. anlamý sende kalsýn yalanýndan.. Þimdi herþey bir yana, üzerime giyinen yasallýðýmýn peþindeyim.. Bu inorganik baðla formüllendiðim kentte..Çözülemiyorum sana..Bu beyazlýktan.. Ne çabuk tüketildi herþey..