YAÞAMA AÝT ÖZETLER


Aþýk mýyým ben yoksa. Ýstanbul’da, Kadýköy’de þiir yazýyorum yaðmurlu bir günde ve Karaköy Ýskelesi’nin önünde. Hayýr, hayýr...Maltepe’de, kim ipler Birleþmiþ Milletlerin bilmem hangi kararýný diyorum. Feci þekilde aþýkým. Çözmekte zorlanýyorum elbette aþkýn ne olduðunu. (Ben neyim’den)

     Kendi hayraný olan ve hata yapabileceðini düþünmeyen bir delikanlý olarak yaþamýmý sürdürdüm. Yaptýðým ve þimdilerde yanlýþ yapmýþým diye deðerlendirdiðim olaylar, yol su elektrik ve gereksiz bir stres kaynaðý olarak yanýmdan ayrýlmýyorlar.

     Ýlkokul üç veya dördüncü sýnýfta Aysun ile kafa kafaya tokuþtuðumun ve onun canýný acýttýðým için 30 yýl sonra dahi üzüntü duymak olur mu.. Demek ki oluyor. Yine ilkokul 3. sýnýfta katýldýðýmýz bir bilgi yarýþmasýnda doðru kabul edilmeyen yanýtýn aslýnda doðru olduðunu fark edince, zamana gülümsüyorsunuz belki ama aklýnýzdan çýkmamýþ. Yine ilkokul 5. sýnýfta okuduðunuz bir deneyi yanlýþ anladýðýnýzý 30 yýl sonra anlýyorsunuz.

     Ortaokul 1. sýnýftaki bir matematik (modern bilmece) sorusunun çözümünü üniversite sýnavýna hazýrlanýrken (yaklaþýk 6 yýl sonra) buluyorsunuz. Sizi sevdiðini söyleyen kýzýn ne söylediðini 20 yýl sonra anlýyorsunuz. Olur mu… Neden olmasýn?

     Hukuk fakültesinin 3. sýnýfýnda zor diye anlatýlan bir konunun çok ama çok basit bir ayrýntý olduðunu 15 yýl sonra görüyorsunuz.

     Bir arkadaþ ile iliþkilerimizi birkaç sözcük ile ve hiçbir mantýklý nedeni yokken kesmiþ olabileceðimizi anlamak mümkün deðil. Basit bir ayrýntýya kýrýlýyorsunuz. Sizin böyle sýradan bir noktaya kýrýlacaðýnýz onun aklýna dahi gelmiyor.

     Zamaný ileri alýp geçmiþe baktýðýnýzda –ki þu anda zaten ilerdeyiz- komik sayýlabilecek bir ayrýlýðý görüyorsunuz. Eylemsel olarak protesto edildiðinizi zamanla görüyorsunuz. Her þeye üzülmek gibi bir lüksümüz yok. Bir þiirimizde ne diyoruz.... Þimdiki zaman sahnesinde koyup yaþadýklarýmý, gelecekten bakýnca kendime, garip bir komedinin orta yerinde, görüp yaptýklarýmý , eðleniyorum. Aslýnda eðlenmiyor, olaylara gülümsemekle yetiniyoruz.

     Bir emrin ikinci defa tekrarý disiplinsizlik örneðidir. Tokat gibi bir söz.

     Ýnsan davranýþlarý konusunda renk körlüðünün miyopluktan daha etkili olduðunu, okuma hatasý yapýldýðýný 40 yaþýna gelmiþken öðreniyorsunuz. Sizi sevdiðini veya sizden nefret ettiðini söyleyen arkadaþýnýzýn yüz ifadesini, gözlerini, belki de renk körlüðünün ve miyopinin katkýlarý ile okuyamadýn veya yanlýþ okudun.

     Kendi hayraný olan kardeþimiz, miyop, renk körü ve gerektiðinden fazla hassas. Nasýl olacak bu… Bal gibi olacak. Küçüklüðümde , gençliðimde ve bugün bir çok davranýþýmýn görme kusuru ve görüþ alanýndan çok etkilendiðini daha iyi görüyorum.

     Beþ veya altý yaþlarýnda “yetimin boynu bükük olur” diye bana atfen ama bir baþkasýna söylenen sözler beni etkilemiþtir. Belki beni etkileyen bu söz renk körlüðü ve miyoplukla birleþmiþ, bana, bana özgü, hassas, alýngan bir tarz vermiþtir.

     Hiç kimse kendisinden baðýmsýz deðildir.

     Ben de öyleyim. Biyolojik yapým, genetik yapým… beni ben yapan maddeler ve þifreler bana sormadan þekil almýþtýr.