Hayat ayný


Uyuyorum, uyanýyorum, herþey ayný. Bu þehir, ülke, tüm gezegen, insanlar, siyaset, acýlar, umutlar, hayat ayný. Yýllardýr. Dipsiz uçurumun kenarýnda yaþýyor gibiyim, her an düþebilirim. Yoruldum. Farklý bir yorgunluk bu. Yaþamaktan deðil, insan olmanýn çaresizliðinden. Zihnimden, sorgulamaktan, cevaplamaktan, görmekten,
görmezden gelmekten, edebimi muhafaza etmekten yorgunum. Ruhumun býrakýldýðý kader labirentinde yol almaktan yoruldum.
Yaþamak kolay. Hayvan gibi, düþünmeden. Avýnýn peþinde, basit ve net. Hayvan deðilim ben. Kendime sahibim. Ýkiyüzlü olamam.
Tiksindim, insanlarýn bencil, ikiyüzlü çirkinliðinden. Kavramlarýn, idrak olmadan dikte edilmiþliðinden. Ýnsanlarýn birbirine olan üstünlük çabalarý anlamsýzlýðýndan tiksindim.
Öyle çaresizim ki, insan ben, hiçbir þey yapamam, katlanmaktan baþka.
Palavra. Tüm o "ne istersen yapabilirsin" kiþisel geliþim laflarýnýn gaza getirmeleri palavra. Yapamazsýn. Sende doðuþtan yoksa üstün bir yetenek, yapamazsýn. Baþarmýþ olanlarýn, çoðunlukla, arkasýnda payýný bekleyen aslan yavrularý gibi ekibi var. Ýdol olmak öyle kolay deðil. Yüreðini, aklýný, hayatýný ortaya koyman lazým. O vakit doðuþtan lidersin. Geri kalan herþey yalan.
Boðuluyorum. Cidden. Nefesim Aþk yüzünden.


Hayat


Kabuslarýn gerçek yaný dehþet içinde uyanmak. Kaburgalarýnýn arasýna saplanan çelikten bir el kalbini sökecekken, devasa gökdelen üzerine yýkýlýrken açýlýr gözlerin. O an herþey durur, nefes almýyor, görmüyor, duymuyor, bomboþsun. Bakýþlarýnda korkunun sessiz çýðlýklarý, kendini, yeniden doðmayý beklerken bulursun. Kýsacýk bir an. Sonra, rutinine uyanýrsýn ve herþey yeniden baþlar. Hayat denen kýsýr döngüde tutsaklýðýn devam eder. Seçeneklerin, arzularýn, hayallerin ve gerçeðinle, herþeyinle ona aitsin.

eylül