Güzel bir soru değil mi?
Toplumlar için en büyük tehlike manevi yönden yozlaşmak ve toplumu toplum yapan öz kültürel özellikleri yitirmektir.
Birçok tehlike toplumumuzu uçsuz bucaksız bir karanlığa sürüklüyor. Bu karanlığın içinde kaybolmamak için elimizden gelen çabayı göstermemiz gerekiyor.Ülkemizde son araştırmalar uyuşturucu kullanma yaşının 13 yaşına kadar düştüğünü gösteriyor. Okul önleri uyuşturucu satan kuryelerle dolu .Bu insanlar sadece para kazanmak uğruna gençlerimizin çocuklarımızın hayatını harcıyorlar.Gençlerimizi bu batağa sürükleyip onların kanlarından kazandıkları para ile günlerini gün ediyorlar.Anaları babaları ağlatıp o güzel insanların göz yaşlarıyla mutlu oluyorlar.Bir diğer tehlike ise alkol.Alkol sadece bedenlere zararlı değil.Yuvaları yıkar, şiddeti çoğaltır Sigara ciğerlerden kalbe her organımızın zarar verir.
Topluma zarar veren şeyleri sadece uyuşturucu sigara alkol ile sınırlandırmamak gerekir.Teknoloji de atıyor karanlığa toplumumuzu.Gençlerimizi eline aldı. Lüzumsuz oyunları ve diğer lüzumsuzlukları ile…Eskisi gibi okumaya değil gereksiz oyunlara önem veriyor gençlerimiz. Kitaplarımızın tozlu raflara kalktı artık. Gençlerimize söylememiz gereken şudur ki vaktinizi eline bir kitap al ve hayatını okuma ile geçir.Bu lüzumsuzluklarla vaktini öldürme.
Saygısızlık da aldı yürüdü.. Yaşlılarımızın, engellilerimizin gençlerimizin gözünde hiçbir önemi kalmadı.Toplu taşıma araçlarında hastanelerde ve benzeri yerlerde saygı denen bir şey göremiyoruz artık.Okumaya önem verilmiyor.
Bizler ne kadar okumaya teşvik edici çalışmalar yapsak da insanımızın bir kulağından girip bir kulağından çıkıyor.Biz nasıl bir toplumda yaşamak istiyorsak o toplumu kendi dilediğimiz hale getirebiliriz.Bizim yaşamak istediğimiz toplum saygısızlığın göz yaşının boş geçen dakikaların saatlerin günlerin hatta yılların olmadığı bir toplumdur.
Bu biz vatandaşların kendi elinde olan bir şey ilk önce kendimizden başlamalıyız.İçimizdeki yaşama sevincini emeğe saygıyı çalışma azmimizi kaybetmemeliyiz.Uyuşturucunun alkolün sigaranın teknolojinin toplumumuzu esir almasına izin vermemeliyiz.
İyi yanları şunlar kitaplarımızın tozlu raflara kalkmaması için çaba gösteren öğretmenlerimiz öğrencilerimiz, Doğayı canlı tutmak için canını dişine takan kardeşlerimiz, bir an olsun gözünü kırpmadan vatanı uğrunda can vermeyi göze alan askerlerimiz, daha nice güzelliklere imza atan insanlarımız.
Bende kendi üzerime ne düşüyorsa yapmaya gayret etmekteyim inşallah başarılı olurum ve vatanıma milletime görevime layık bir vatandaş olurum.
Bunun içinde elimden gelen çabayı göstermekten çekinmeyeceğim.
Bu toplumu saygısızlığın kötülüklerin yok olduğu daha güzel yaşanabilir bir toplum olması için elimden gelenin fazlasını yapacağım.
Ben görme engelli bir vatandaş olarak şunu söylüyorum her zaman engeller aşılmak için vardır engeller bizi değil biz engelleri yenmeliyiz.
Eğer yenilgiyi kabul edip bir köşeye çekilirsek biz bu savaşı baştan kaybetmişiz demektir.
İnsan gönülden kalpten engelli olmasın gerisi teferruattır. Yazıma burada son veriyorum saygılarımı sunarım.