Filistin'de onlarca insan þehit edilirken kýlýmýz bile kýpýrdamadý... Biz yine akþam evimize geldik, önce ellerimizi yýkadýk, yemeðimizi yedik, çocuklarýmýz ile ilgilendik, onlarca çocuk orada þehit edilirken... Sonra geçtik televizyonlarýmýzýn karþýsýna, insana hiç bir þey vermeyen saçma sapan dizi ve yarýþma programlarýný izledik, yüreðimiz titremedi, ruhumuz bile incinmedi... Ey Ýslam Ümmeti, bu mu Müslümanlýk, bu mu insanlýk?

Tabi ki önce ateþ düþtüðü yeri yakýyor da azýcýk bizim de yüreðimizi, bir yerlerimizi yakmalý... Ýnsanlar ölüyor zalimlerin ölüm kusan silahlarý ile çocuklar ölüyor, o masum yavrucaklar, kadýnlar, gencecik kýzlar, delikanlýlar þehit oluyorlar Filistin için Mescidi Aksa için...

Ey Orta Doðu hiç mi yüzün gülmeyecek, hiç mi huzur gelmeyecek, uðramayacak senin oralara... Kudüs hep mi yetim kalacak, öksüz kalacak? Selahattin Eyyubi'nin kemikleri hep mi sýzlayacak? Hep mi yaralarýmýza tuz basacaðýz? Hep mi kan kusup da kýzýlcýk þerbeti içtik diyeceðiz? Hep mi bu herzeleri yiyeceðiz?

Kaç tane peygamber geçti bu topraklardan. Hangi birine eziyet etmediler ki bu alçaklar? Hangi birine hor bakmadýlar ki? Hazreti Musa'yý yurdundan çýkardýlar, Hazreti Ýsa'yý çarmýha germeye kalktýlar... Hazreti Zekeriya ile Hazreti Yahya'yý þehit ettiler... Ah Orta Doðu ah þu Mescidi Aksa'nýn duvarlarýnýn dili olsa da konuþsa, anlatsa bunlarýn zalimliklerini, eþkýyalýklarýný...

Ey Filistin, senin de kanayan yaralarýn diner bir gün umalým ki... Her zaman dualarda olsa da yerin, sadece dua ile de olmuyor... Ýnsan hüzünleniyor, aðlýyor da göz yaþlarýndan fazla kan damlýyor hem bu topraklara, hem de yüreklerimize... Gazze, Ramallah, Kudüs, iki gün sonra mübarek Ramazan geliyor da senin bu kanayan yaralarýna bir merhem olabilsek keþke... Vicdanlarýný kiraya vermiþ, satýlýða çýkarmýþ bu katiller sürüsü de bunlarýn hesabýný mutlaka çok acý bir biçimde verecek... Ýþte o gün onlarýn yüzlerini kapkara bir renk kaplayacak, sadece yaptýklarý ile utanmakla kalmayacak, kahýrlarýn da en büyükleri ile karþýlaþacaklar...