Öğrendim

Hayattan beklentim olduğu kadar,
Karşılıksız vermesini öğrendim.
Eksilttiler beni hep azar azar,
Bir tek hayra yormasını öğrendim.

Ağlanacak hale gülen oldum ben,
Gerçek bir kenarda yalan oldum ben,
Tomurcuk açmadan solan oldum ben,
Önce sabır etmesini öğrendim.

O ki; Hak Din gönül verdim İslam'a,
Muhammed Mustafa merhem yarama,
Sözde bende sahip çıktım davama,
Türlü lokma yemesini öğrendim.

Aç karnına taş bağlamış Peygamber,
Çöl kumları olmuş altına minder,
Salavatı getirsem de her sefer,
Mutlak borçlu kalmasını öğrendim.

Bilip bilmeyerek kul hakkı yedim,
Sonra fazlasıyla veririm dedim,
Birgün silkelendim kendime geldim,
Başta pişman olmasını öğrendim.

Kul diye yaratmış beni yaradan,
Aciz bir kulum ben öyle sıradan,
Ayırsam olmuyor akı karadan,
Renk renk güller dermesini öğrendim.

Ver demeye sözün başı kildirdim,
Çoğu dostu defterimden sildirdim,
Usulünce hadlerini bildirdim,
Sahte yüze gülmesini öğrendim.

Tam altı kez gülümsedim ölüme,
Ah! Şu Arı sokasıca dilime,
Çok okudum önem verdim ilime,
Okuyupda yazmasını öğrendim.

Olmadı bilerek gıybet ettiğim,
Zaman yakın bu dünyadan gittiğim,
Acı sözler hep içime attığım,
Konuşmadan susmasını öğrendim.

Hiç deger vermedim paraya pula,
Hak muhtaç etmesin bi namert kula,
Devam etmek istiyorken okula,
Tenefüse çıkmasını öğrendim.

Bir adım gelene on adım geldim
Suç varsa en başta kendimde bildim
Deli dolu işte bir garip kuldum
Yaraları sarmasını öğrendim

Şiir yazdım hayran kalan kalana
İmrendiler beni derde salana
Hiç bir zaman sarılmadım yılana
Başım derde sokmasını öğrendim

Konuşmak istedim niyete göre,
Üstüme geldiler gördüm ha bire,
Adımlarım sağlam bastığım yere,
Boşa değil saymasını öğrendim.

Cehennem söndürür akan göz yaşim,
Ne sevdiğim anlar ne de gardaşım,
Her şeyi gören o ALLAH (C.C.) sırdaşım,
Gözü ile görmesini öğrendim.

Buldumda vazgeçtim derdime derman,
Sandım ki verilmiş katlime ferman,
Dedim de olmadı kalbimi kırman,
Kıranlardan kaçmasını öğrendim.

Kendimi bulurum düşüncelerde,
Göz önünden bir gün kalkacak perde,
Uykum kaçar oldu çok gecelerde,
El derdine yanmasını öğrendim

Sıfır dört plaka Ağrı burası,
Bir düzen tutmuyor bozuk havası,
Avcı oldum el taşıyla dahası,
On ikiden vurmasını öğrendim.

Kurt kuzu postuna bürünmüş meğer,
Namerdim boynumu bükersem eğer,
Alın teri emek her şeye değer,
Hakkım neyse almasını öğrendim.

Siyasete alet oldum bir sure,
Yine de özümden vermedim fire,
Bulaşmadım şükür geçmeyen kire,
Doğru yanlış seçmesini öğrendim.
.........................
Yerini bıraksın yaşlısı gence,
Düşünmeli boylu boyunca bence,
Yaşamak lazımken gördüm insanca,
Demem;püsü duasını öğrendim.

Ne kullanılırım ne kullanırım,
Ben insanım insan olmaya varım,
Kararı siz verin işte bu durum,
Sözün özü pişmesini öğrendim.
.

Ardarda gider ya eşekle sıpa,
Ben hak etmeyene veremem kupa,
Gelmeyenler çok var bir ipe sapa,
Onlar gibi düşmesi öğrendim.

Vazgeçmedim açık sözlü olmaktan,
İleriye dönük hayal kurmaktan,
Ne beklenir benim gibi ahmaktan,
Boş hayale dalmasını öğrendim

Leyla’nın aşkından Mecnun çöllerde,
Ali’nin sureti Yusuf dillerde,
Türlü türlü aşk var bizim illerde,
Görmesemde duymasını öğrendim.

..................
Çok yere yetiyor selam göndersem
Bir gün boşta kalmam eğer istersem,
Hele de yaptığım işi seversem
Satılmazı satmasını öğrendim.

Sözünü geçirir nefsime şeytan,
Dünya sınav yeri geçmekte zaman,
Taze bir kıvılcım kalbimde iman,
Tabuları yıkmasını öğrendim.

..........................

Elle değil hep kendimle savaştım,
Desem olmaz diyar diyar dolaştım,
Çoğu zaman şiirlerle konuştum,
Derdim bir bir dökmesini öğrendim.




Gökhan Ermeydan