Gittim ya diyarýndan çeþm-i siyahým, daha bir
zifirdir geceler.Önümüze sýralanan daðlara
týrnaklarýmla nakþettim adlarýmýzý.Sermayem
bitimsizdir, servetim derya.Diyor ya, Mahzuni Usta
"Baðladým canýmý zülfün teline" tastamam resmetmiþ ak
kaðýtlara özlemimi benimde. Þiirler nasýl yakýþýyorsa
sevdalara, türkülerde öyle yakýþýyor benim sevdama...
Neþet Ustanýn içli sesi ile içlenirim yaðmurlu
günlerde.Gönül daðým yerle bir olmuþ, boran bana,
yaðmur bana, kar bana.Bilmeyiþin sevdamýzýn akýbetini
sinemdeki en derin yara.Mýsralardan mýsralara savrulur
yüreðim, illede "Rýzasý bahçanýn gülü derilmez derim."
....
Gönül bu söz dinlemez halden anlamaz inanmýyor
ayrýldýðýna.Türkelerde dillenir ahvalim kulak
ver.Zehirim ol geçtiysen benden, öldür beni sevdiðim
"Evvelim sen oldun ahirim sensin"...
Türkülerin uçlarýný yakýp veriyorum yýldýzlarýn gümüþ
kollarýna.Takýlýr umudu ile bakir uykularýna, bir
lahza duyarsan ah-u zarýmý mýsralarýnda budur benim
tek karým...
Günlerin hayin pusularýnda kalmýþým, ay doðmaz, güneþ
gülmez pencerelerime, bilmesende bir derin
karanlýktayým.Sayki ölümüm sayki yetimim, sayki
aðlamaklýyým...
Canýma kastý var saatlerin, akrebi zehirliyor,
yelkovaný kurþunluyor. Bu nasýl derttir zifir saçlarý
içimde savrulan yar?Zehirlere gark olsada bedenim ne
çýkar?Direnecek tek baþýnada kalsa gözlerin...Adýn
adýmdýr, adýn kimliksizliðim, adýn çocuk ellerimdeki
sýcaklýðý güneþin...
Gözlerinden ruhsat aldým el verdi sessizliðin. Unutmak
libasýný çýkar at. Bende yalaným dünya kadar sevdiðim,
tek gerçeðimizdir bas ü badel mevt....
Dizelere vurdum kendimi, türkülere vurdum, baþýmý
taþlara, taþýmý kibirli baþlara vurdum, sana vurdum
yar birde sana vurdum, olmadý böldüm de ciðerlerimi
celeblerin kancalarýna vurdum.
Efsunlu bir þiirin dizleri gibi ahenkli olsun isterdim
adýmlarým.Acemiydi bacaklarým, nasýl dolaþýyorsa
kelimeler dilimde, öylece yalpalýyor adýmlarým...
Ben mi yanlýþým, yanýlýþým mý yanlýþým?
Düze çýkarmý týkandýðým yokuþlarým?
Aralýk ayýnda kabaran dalgalar gibi kabarýyor
acýlarým.
Hangi mevsimde durulur benim ummanlarým...
Ýsyankar bir þiirin son mýsrasýndayým, anadan üryan
yolumuzun baþýndayým.Kirpiklerinle iþliyorum beynimin
gergefine papatyalarý, bekleme desen de inadýna
buradayým, anadan üryan, yolumuzun baþýndayým, bir
baþýmayým, buradayým.......
Unut der aramýza diktiðin buz daðlarý, unut deme bana
bilmem ben unutmayý...
Oðlum gýzým olsada, yitsede eskiler yenide, hatýralar
paslansa, bu deli gönlü uslansa, geçsede günler
deðiþsede herþeyin rengi, bana ne unutmuþsa Mihribaný
bile sevdiði.Kendimi unuturumda unutmam seni...
Bir mihriban bilir birde ben, unutmamayý yari hiçbir
dem...
Kalem elden düþtü
Gözlerim görmez oldu aklým þaþtý
Bitimsizlikte durdum, bitimleri astým
Üstadýn vardýðý noktada konakladým
8. renk ve 7. buhuddayým
Hudutsuz aþkýn son hudut taþýndayým

Bir Mihriban bilir birde ben,unutmamayý yari hiçbir
dem...

Abdurrahim KARAKOÇ,Neþet ERTAÞ,Necip FAZIL,Aþýk
Mahzuni ÞERÝF ustalarýn kalemlerinin ve o kalemlere
böylesine mýsralarý yazdýran sevdalarýnýn izni ile...