ÖMÜR DEDÝÐÝN…

Kanaatkâr olmalý. Herkesin rýzký bir yerlerdedir ve bekler. “Rabbena, hep bana” hýrsý olunca hep sana yapýlan yatýrýmlar kardeþler ve akrabalar arasýnda bile ayrýmcýlýk doðurur. “Hayat çok acýmasýz, hiç adil deðil, hep kötü olaylar bana musallat oluyor nedense.” diye düþünenler yakarýþta ve mutsuzdur. Bir günlük ömür yirmi dört saat ve zaman herkese eþit verilmiþ. Gün içinde kum saatini nasýl kullanmýþýz, mühim olan o. Ýçten serzeniþ varsa kinci cinnet çoðalýr.
Kendimizde var olaný unutup baþkalarýnda olanlar için kavuþma arayýþý bizi üzer. Hayat hepimize bir þeyler sunar siz çekiþtirirken. Hayattan koparmak ve çalmak istedikçe iç huzursuzluk, tatminsizlik, maymun iþtahlýðý yaratýr. Þikâyetin sorumlusu biziz. Bir iz uðruna hepimiz bir’iz, beraber(iz). Cüzî miktarda da olsa kendi payýmýz vardýr attýðýmýz her adýmda. Hayat alýþveriþinde þans diye bir þey yok, nasip var. O nasibi de çabalayarak yaratýrýz.
Yaþantýmýzý didiklemek, serzeniþte bulunmak, eleþtiri oklarýnda can bulmak zihnimizi yaþlandýrýr. Beþerî isyandan kurtulmak için hýrsý hayra çevirmeli. Kanaat etmeli, zorluklara tahammül etmeli. Ömür dediðin üç gündür. Dün geride kalmýþ ki didinme, hiç “Ah, of!” etme. Yarýný ve geleceði bilemeyiz, gaybý Allah bilir. Asýl altýn pýrlanta gün þimdi, þu anki zaman kýymetli. O hâlde gün: ‘Bugün’. Ömür dediðin, þu anki saatlerdir. Ömür dediðin nedir ki? Kar taneleri arasýnda uçuþup meleklere karýþan, toprakla kucaklaþan ölüm kuþudur ömür. Ömür dediðin; ömrüne ömür katan insanla yaþamý anlamlý sonlandýrmaktýr. Ömür senaryonuz üç günde sonlanmadan bereket bulsun.