Ortaokula baþladýðýmýz yetmiþli yýllarda, Bahçelievler'in bir sokaðýnda oturuyoruz. Ýlkokuldan çýkýp ortaokula baþlayýnca, hali ile çevremiz, arkadaþlarýmýzda deðiþti. Arkadaþlarýn arasýnda, futbol oynayaný var, sinemayý tiyatroyu seveni var, kartpostal biriktiren var, pul koleksiyonu yapaný var, kýsacasý ne ararsan var.

Mahalleden bir iki arkadaþ pul koleksiyonu yapýyorlar, ben de bakarken hoþuma gitti. Birisi dedi ki ''Aðabey bu pullar seneler sonra satarsan servet servet, sana on tane villa alýr'', hmmm nasýl bir þey bu ya, þimdi on liraya al, on yýl sonra delikanlý oldun mu yüz katýna, bin katýna sat.

Ýki sokak ötede yaþlý bir amca bulduk. Amca hem kitapçý hem de pul satýyor. ''Bak evlat' dedi 'Bu pul biriktirme iþine filateli denir, pul biriktiren kiþiye de filatelist, sen þimdi bu iþe baþlayýnca ne olacaksýn?'' Ne olacaðým ki acaba diye düþünürken, amca biraz hiddetlenerek'' Filatelist dedik ya oðlum'' deyiverdi. Çocuk aklýmýz ile yarý anladýk, yarý anlamadýk amcanýn söylediklerini...

Cumartesi tatil günü soluðu Behiç Fahir amcanýn yanýnda alýyoruz. Mahallede arkadaþlara da hava atýyoruz, bilmiyorlar ya, ''Oðlum filatelistim artýk bu saatten sonra ona göre.'' Bön bön suratýmýza bakýyorlar, ''Ýyi ne yapalým filatelist olduysan, Allah tamamýna erdirsin, para pul var mý iþin ucunda?'' Elim ile çenemi kaþýyorum'' Þimdilik sadece pul var pul, para kýsmetse ileride beþ on yýl sonra, Behiç Fahir Amca öyle dedi'' Aklýmýzdan neler geçiyor neler. Üüüüf, beþ on sene sonra paralarý koyacak yer de bulamayacaðýz. Arkadaþlarda þafak bet beniz atýyor, illa ki düþünüyorlardýr bizde mi yapsak pulculuk arkadaþlarla diye...

Her cumartesi Behiç Fahir Amca'nýn dükkanýna uðramak alýþkanlýk oldu artýk. Amca bir açýyor defter defter pullarý, cillop gibi, ayrýca bir de o senenin çýkan pul kataloðunu verdi bize hediye. Eve gittim bir karýþtýrdým, aklým çýkacak nerede ise. Eskilerden 1930 yýlý pulu, 1923 yýlý Ýzmir Ýktisat Kongresi pulu, fiyatýný duysanýz dudaðýnýz uçuklarda iyileþtirmezsiniz bile tedavi ile ilaçla. Otuz bin lira kýrk bin lira serisi. Hele hele bir de geri tarihlere git, Osmanlý Dönemi Pullarýna, yüz bin, iki yüz elli bin Türk Lirasý fiyatlarý var pullarýn Filateli Kitapçýðýnda. Aklým çýkacak da tavana vuracak bir daha geri gelmeyecek diye korkuyorum...

Pulculuðu yavaþ yavaþ ilerletiyoruz. O zaman e-mail ve Ýnternet denen aletler daha piyasada yok. Herkes birbirine, köye þehre mektup yazýyor en kallavisinden. Akrabalara eþe dosta haber veriyoruz, mektuplarýn zarflarýný sakýn atmayýn, bize getirin. Sað olsun birçoðu da getiriyordu. Kesiyoruz pul olan yeri, su ile dolu tasa atýyoruz, pul az sonra kaðýttan ayrýlýyor, alýp kurutup doðru pul defterine...

Pul koleksiyonu yapan üç beþ arkadaþ daha var, onlarla fikir alýþveriþinde bulunuyoruz. Arada kýzlara þaka yollu takýlýyoruz ,''Gelin kýzlar evde size pul koleksiyonumuzu gösterelim' diye, kikir kikir gülüyorlar, yapmadýðýmýz þaklabanlýk kalmýyor...

Bizim pul sevdasý böyle böyle bir iki sene sürdü. Ýki sene sonunda, bir bakayým maddi olarak, ne kadar olmuþ dedim bu pullar. Kalemi kaðýdý aldým elime, benim hesaplarýma göre, dört beþ bin lira eder bu pullar. Gidelim bakalým Kýzýlay'a doðru, orada bu iþin ticaretini yapan amcalar var. Paramýzý alalým çatýr çatýr yiyelim, babamýza arkadaþlarýmýza yardým da yaparýz az buçuk...

Her neyse bir cumartesi günü, Kýzýlay Menekþe Sokak'da ki bir pasajda, iki tane yaþlý pulcu amca bulduk, girdik birine, selam aleykümselâm, verdik defteri. Amca eline büyüteçi aldý, bakýyor da bakýyor. Ýçimden dedim ki beþ bini de geçer herhalde bizim pullar, babama bir Anadol marka araba mý alsam. Anadol deyip de geçmeyin, o zamanýn en lüks arabasý, þimdilerde piyasada tek tük kaldýysa da. Öyle düþünürken, amca baþýný kaldýrdý, gözlüklerini indirdi ,''Þu arka sayfadakiler beþ para etmez, ön sayfadaki yüz yüz elli tanesine de temizinden bir beþ yüz toka ederim size'' dedi.

Arkadaþ ile þoke olduk þoke, baþýmýzdan kaynar sular döküldü adeta ''Ne beþ yüzü amca, ne diyorsun sen ya, bizim ile dalga mý geçiyorsun, Behiç Fahir amca çok para eder dediydi bize',' amca tekrar ''Eeee oðlum ben otuz yýldýr bu iþi yapýyorum, anlarým biraz, iþinize gelirse, yanda bir pulcu daha var bir de ona gidin siz bilirsiniz.''

Dur dedim bir de yandakine gidelim. Oradan çýktýk yandaki pulcuya girdik. O amcada uzun uzun inceledi, elinde ki büyüteç ile, sanýrsýn Emniyet'in Kriminal Laboratuvarý. Þimdi anlayacak bu amca gerçek deðerini galiba dedim içimden. Ne dese beðenirsin, ''Bunlar ancak dört yüz dört yüz elli eder küçük arkadaþlar'' demez mi. Bir bozulduk, bu sefer baþýmýzdan kaynamayan sularda döküldü, yine ilk girdiðimiz dükkâna girdik. Amca hiç olmazsa bir elli yüz lira arttýr dediysek de, adam la dedi illa demedi...

''Ver elini amca, hayýrlý olsun o zaman, hayrýný gör ver paramýzý'' dedim. Aldýk parayý doðru yan pasajdaki kotçuya, alýrsýn en güzelinden bir lewis marka Amerikan kotu, yallah sokaklarda top tepmeye, akranlarýmýza hava atmaya. Ýþte böyle bizim geçmiþteki pulculuk hikâyemiz. Þimdiki bazý bebeler bilmez bile belki filatelistin ne olduðunu, uzman doktor cinsi filan zannederler. Bir kot pantolona gitti o pullar, bir kot pantolona. Üç beþ sene daha saklasak zengin olur muyduk ki acaba?