KORKAK YÜREK
...Ve sessizce yürüdü, bu yürek....
Susup kendini dinleyesiye vakti olmadan
Öyle dert doluydu ki!
Arkasına bakmadan
Kendini dinleyemedi bu yürek....
İçinde taşındığı bedene derdini sızısıyla anlatabildi
Suskunluğunu içine gömdü.
Sustu bu yürek...

Sakladı bu yürek.....
Kim bilir! Nelerini sakladı
Sardı sessizliğine hissetttiklerini
Hep başı eğikti, hiç ses vermedi
Canı acısada mahçuptu
Ama diyemedi....

Korktu bu yürek...
Baktıkça gözlerine,gözlerinden
Umut ışığı olmayışından korktu
Karanlık zamanlarda kalışından
Bir yol bulamamaktan korktu.
Korktu bu yürek....

Onca yüreğe lider olamamaktan korktu
Yollarına kar yağmış gibi önü tıkanmış gibi korktu
Taşıdığı onca yüreğin sorumluluğundan korktu
Ya yüzleri gülmez-se diye korktu.
Çok yerde yutkundu, ekmeğinden korktu.
O ekmeği eve götüremezsem diye korktu.
O yürek hep ailesi için korktu....

Bilirmisiniz aslında en çok Babalar korkar.

Adem ÖZEL (SORGUNLU)