Totem gruplar ve ilahlar ittifak içinde totem meslekleriyle genel olarak ya tarýmcý ilah, ya madenci ilah ya çoban ilahý, ya balýkçý ilahý, ya da özel olarak buðday ilahý, mýsýr ilahý, koyun ilahý, sýðýr ilahi, demir ilahý gibi mesleklerle (o toplulukla baðýntýsý olan iþler) ile anýlýyorlardý.

El ne diyordu; "kendilerine rýzk olarak verilenlerle kendisinin anýlmasýný istiyordu". “Þükür karnýmýz doydu” diye rýzk ile ilahý anýyordunuz. El hiç üretmediði, üretimi bilmediði için kurnazlýkla hile ile sahiplendiði mülk ve mülk üzerinde biten, yürüyen, yaþayan varlýðýn da sahibi oluyordu.

Mülk sahibi olan El de sahiplikleri üzerinde ilahlar gibi kendisinin de anýlmasýný istiyordu. Yýllardýr yalýn mantýkla, aklýn gereði olarak sorarlar. “El ‘in ne muhtaçlýðý var da mal mülk sahibi olur ve El hangi ihtiyaçtan ötürü anýlmak ister diye? Bu sorunuz “Hiç bir þeye ihtiyacý yoktur” dediðiniz El için doðrudur.

Ýlk adým içinde “El’in hiç bir þeye ihtiyacý yoktur” diyerek El’i ortaya koyamazsýnýz. Ama El’in mülk sahibi olmasý için. Bunlardan bahsetmezsiniz zaten El’in mülk sahibi olmasý için bunu söylemenize de gerek yoktur. Bu söylem çok daha sonraki sürecindi.

Siz kolektife ait kamusal sahipliði özelleþtirip kiþi sahipliði yani kendi sahipliðiniz yapmak istediðiniz bir kalkýþmada “hiçbir þeye ihtiyacý olmayan El” diye sürece baþlayamazsýnýz. Bu ilk adýmýnýza uygun olmaz. Üstelik ““Hiç bir þeye ihtiyacý yoktur” demenizi gerektirecek bir kalkýþmanýz da henüz ortada yoktur.

“Hiç bir þeye ihtiyacý yoktur” diyen söyleminiz ile ilk düþünce oluþumuna böyle baþlarsanýz El’e teslimiyetin ne anlama geldiðini anlayamazsýn.? El kolektif süreç karþýsýnda görünenin görünmeyeni olukla var edilmek istenen bir imgesel giydiriliþtir.

El benzerinin benzemezi olan ve benzerinden giydirilen imajdý. El’in benzeri Kolektif yapýydý. Yani El, insanýn toplumsal yapýsý olan toplumsal yapýnýn gücüydü. Kolektif yapýnýn mülkü vardý. El mülke tek baþýna sahipti. Bu savlar kolektife ait malý, mülkü kiþilere vermek için kurulan tuzaktý.

Çok daha sonra ganimetçi feyci olduðu oligarþin süreçte benzerinin benzemezi olmakla kendisini ortaya koyacaktý. Kolektif yapý, ihtiyacý olan yapýydý. El, ihtiyacý olmayandý. Kolektif yapýnýn ortaklarý vardý. El’in ortaklarý yoktu. El kolektif oluþa karþý, kolektif olanýn karþýtýyla oluþuyordu.

Ýlahlar madem anýlýyordu, El de anýlmak zorundaydý. Ýlahlarýn madem kolektif sahipliði ve iradesi vardý, El ‘in de kiþisi sahipliði ve iradesi olmalýydý vs.

Öyle ki El kendisinden önce kamu salcý, ortak bir paydaþlar sürecinin olduðu, bilinsin istemiyordu. Ve insanlar (ortaklýk) kamuculuk nedir? Demesinler diye “Onun ortaðý yoktur. Ben ona teslim olanlarýn ilkiyim”. Diyordu. Anlaþýlma sorusunu sormasýnlar diye kamu salcýlýða azýtýp sapýtan þeytanýn yolu demiþti.

Bu kes de insanlar þeytaný ve þeytanlýðý soruyorlardý. Bu nedenle El, bilinmesi istenen geçmiþi, þeytanlaþtýrmakla, köleci karartma içinde olmakta çok baþarýlýydý.

El mülkü daðýtýp mülksüzler ortaya çýkýp niza baþlayýnca; El olan, El’in sözcüsü görünümlü El’in kayýrdýðý El adamý; bu niza karþýsýnda mal tamahý nedenle ne kadar kararlý ve teslimiyetçi durduðunu, þu söylemden anlýyoruz.

“Aranýzda duruþum, söyleyiþim size aðýr geliyorsa; ortaklarýnýzla (kolektif ittifaký yapýnýzla) , ortak karar veriniz. Sonra bana ne yapacaksanýz yapýn. Bana mühlette vermeyin” diyordu. Bburada “ortaklarýnýz” denmekle El, El ahitçilerin bildikleri çok taze bir hafýzaya sesleniliyordu. Neydi seslenilen hafýza? kollektif hafýzaydý.

Bunlar yeterli olmazsa korkutmaya gidiyordu. Ölüp t ehuzurumda dirildiðinizde “hani ortaklarýnýz nerde?” diyeceðiz diyordu. Ortaklara kafayý iyi takmýþtý.

Nasýl takmasýndý? El, ortaklarýn malý üzerine çökerek; “mülk benim” diye mülkün sahibi olmuþtu. Meþru olan, doðru olan, tarihi olan, ilk olan, temel olan, inþaca olan, üreten ORTAKLIKTI. El ortaklarla davalýydý. Ýþte El ‘deki bu ortaklýk düþmanlýðý, ortaklarla davalý oluþun dýþa vurumuydu.

Evvel emir olan, hafýza olan; üreten, savunan, mal mülk araç gereç sahipliði olan bir ORTAKLIKTI-Paydaþlýktý. Ýþte El hem bu ortak hafýza yerine oturmak istiyor hemde mülkü dilediði kiþiye vermek için tekil iirade sahibi olmak için ortaklar tanýmýyordu.

Sistemi þeytanlaþtýran, insaný sistemine yabancýlaþtýran köleci, teslimiyetçi sistemdi. El’in insaný kul yaptýðý yetmezmiþ gibi diðer yandan da insaný açýklarken El insana; “eþrefi mahluk” diye yüceltmiþ olmakla, bir baþka yabancýlaþtýrmayý orta koyuyordu.

Eðer biz eþrefi mahlukat isek tardigrad neydi? Tardigrad -200 derece soðukta ve artý 150 dereceyi bulan sýcaklýk þartlarý içinde yaþýyordu. Bu durumda +37 derecede ateþi çýkýp +41 derecede de mevta olan insanýn, eþrefi mahlukluðu, hayli mahcup oluyordu.

Toplum kolektif birim zamanlý süreçle insaný kolektif akýlla, kolektif aklýn çok hýzlý evrimi ile ve birçok ortak muktedirlikle insan hayatýný geliþtirmiþti. Þimdi bu hayat sadece kolektif aklýn evrimi üzerinde, kalitesi artan bencil tüketimleriyle kendi türüne aktarýlýyordu.

Kolektif akýl, kiþisi sahipliklerle; sahiðliði olan kiþiye (sahiplere) göre olan ireadeye çevrilmiþti. Þimdiki köleci süreçte kolektif miraslý aktarýmýn içinde fiziki ve biyolojik evrim görmezden gelinmiþti. Hatta bu bilinç geriletilmiþti. Þimdiki dayanýksýzlýðý sahipler ilaçlarla, kimyasal katkýlý gýdalarla, hayali biliþsel donanýmlarla destekledi.

Þimdiki hayat böylesi bir sýnýfsal yaþam formunu sürdürmeye dönüþmüþtü. Sahipler ile sahip, olunanlarýn yaþamýydý. Aslýnda bu bir yaþam gibiyse de her tür tüketim ve her tür kulanýmýn var oluþu gibiyse de olmasý gereken se de kalitesizlikti. Bu yapý kolektif akýl içinde, sadece þartlandýrýlmýþ kiþi egolu egemenliðin cehaletiydi.