Ahh bu gecenin parmaklarýdýr, sokak lâmbasýnýn sisli ve puslu ýþýðýndan süzülüp yüzümü yalayarak gezinen o esinti… Ruhum böylesine sýkýlmýþken “neden?” diye isyan edemem ki gecelerin karalýðýna ve böylesine yudumlamýþken ýstýrabý çay, cigarayý þifa niyetine; saatler hasreti gösteriyormuþ kimin umurunda? Veya gece yarýlanmýþ çoktan. Kimi de hayatýnýn gecesini yaþýyormuþ þu sýralar. Mevsimler baharý gösterirken benim umut aðacým hazan yaþarmýþ dört mevsim, ne fark eder?


Her sýradan bir gecenin harýnda sýradanlýðýyla yaþamak varken hayatý, bu bambaþkalýðý bazen anlayamýyorum ben. Zamanýn terkisinde bilerek ya da bilmeyerek dörtnala koþarken aþka, yanýlgýlar girdabýnda bu uzun molanýn hakiki manasý ne ola? Umutlar kollarýný açmýþ beklerken seni, mutluluklar “gel, sar beni” diye yalvarýrken gecede, ýsrarýn nedir ey kalbim!

Ah bu yollar, ahh bu caddenin kör ýþýklarý, semiriyor en derinlerimdeki en ince duygularýmý… Bu duygu ne ola ey Rabbim? Bütün duygularýmýn dikleþip, isyan çýkarmasý; ya da koþuverecekmiþ gibi olduðumda dizlerimdeki dermansýzlýðýn, mesafelere dayanamayýp haline gülmesi…

Gözüm kapandýðý an belirir önümde denizler… Evet, denizler ki en çok gözlerim gezinir buralarda.. Yakamoz aradý ay beyazýnda. Med-cezirler yalarken yalçýn kayalarý, zamanýn bir baþka diliminde gönül kýyýlarýmda da gel-gitler yaþanýyor… Bir yunus hapsedildiði havuzdan salýverilsin istedim uçsuz bucaksýz okyanuslara. Çünkü buz mavisi umutlarým üþüyor Ýstanbul’da, kan kýrmýzýsý bir karanfil konsun diye beklerken avucuma, bu tundra da neyin nesi?

Topladýðým yasemenler, reyhanlar, giydiðim kalýn ve örgülü kazaklar artýk ýsýtmýyor bedenimi. Bir sevgi istiyordum ekvator sýcaklýðýnda, ihata etsin diye o yakýcý aðustos sýcaðýnda harmanlasýn diye tüm duygularýmý… Kötülükleri yellere, umutlarý yollarýma savursun. Kýymetini bilemeyip bir kâðýt gibi buruþturup attým belki dünümü. Hatta belki “sermayedir” diyerek harcadým bugünümün yarýsýný. Ama en azýndan bir çýra yaksýn yarýnlara o gözlerine kurban olduðum…

“Geçen geçmiþtir artýk, ân-ý müstakbelse müphemdir.

Hayatýndan nasibin þu geçmekte olan demdir”

diyor ya hani Mehmet Akif:

Geçtim onsuz geçen bugünden ne diyem, Sen hayýrlý bir yarýn ver…



…