Hıncımı topraktan aldım, canımı topraktan aldım
Saf şiirden ve cinaslı kafiyeden olma
Bu canımı topraktan aldım
Aklına başka türlü şeyler getirme
Hıncım ufak bir yumruk yavrusuydu
Gündindi saatinde bahçemizdeki vişne ağacının
Kök tarafına savurdum da hıncımı
Mevsim meyve mevsimi değil

Olsaydı vişne yahut az ötedeki kiraz, kırmızı
Saf şiir zırvalığı
Cinaslı kafiyenin seğirmesi göğsümden
Edecek birkaç lafım daha olurdu
Belki söylerdim, belki söylemezdim

Söylesem etrafımda kargaburga yeşillikler arasından
Öldürmeye gelirdi beni, bir şaman türküsü
Alacalı bulacalı bir korkuya düşecektim ki
Hıncımı toprak bana, geri püskürttü

Bu saf şiirin, ve cinasın uyumsuz öyküsü!