Salvador Dali'yi hapsettim.
Konuşmaya zorladım kendimle.
Önce bıyıklarını çekiştirdi, sonra tek laf etmedi.
Gözlerimin içine baktı, hiç gerek duymadı bütünüyle süzmeye.
Özgürlüğünü çaldığımı, farklı bir özgürlük yarattığını, o gözlerle anlattı.
Eritti saatlerİ, akıttı şelalerden gençliğimi hem de gözlerimin önünde!
Dememiştim yapamazsın diye, inatlaştı ve bakmadı gözümün yaşına.
Bakmadan düşürdü gözyaşlarımı ayaklar altına.
Deyimlerin arasına bir fırça renk çaldı adını bilmediğim.
Biliyormuşum oysa, ima etti o huzursuz tavrıyla.
Sakin kalan ben oldum, büyüklük bende kaldı.
Oysa çocuktum ve hiç değildim alışkın.
Salvador daha iğretiydi yine de.


Salvador Dali'yi hapsettim, küsmüş konuşmadı benle.