ï¿½zEdebiyat - Ahmet Zeytinci - Savaï¿½ï¿½n da Bir Namusu ve Ahlakï¿½ Vardï¿½r

’’Yurt Sulh Cihanda Sulh.’’ ilkesini benimsemiþ bir ülkenin evlatlarýyýz çok þükür, her ne kadar bazýlarý bunu bilmese, anlamasa da, bizim Müslüman Türkler olarak ana felsefemiz budur. Barýþ içinde bir dünya özlemi hiç eksik olmamalý içimizde...

Osmanlý Ordularý zamanýnda bile, bir beldeden geçerken, izinsiz olarak tarlalardan veya aðaçlardan meyveler koparýp yemeye kalkan askerler aðýr bir þekilde cezalandýrýlýrdý, biz de böyle...

Ellerini kaldýrýp da teslim olana, esire iyi muamele bizim þiarýmýzdýr... Kadýna, yaþlýya, çoluk çocuða, eðer ki bize silah doðrultmuyorsa, her zaman iyi muamele etmiþizdir... Oysa ki baþka dinlere mensup ordularýn savaþçýlarýnda bu iyi niyeti, bu davranýþlarýn bir çoðunu göremediðimiz gibi, çoðu zamanda sivillere yapýlan kötü muamelelere çanak tutuyorlar. Týpký seneler önce Srebrenitza’da olduðu gibi, týpký Hocalý’da olduðu gibi, baþka baþka beldelerde olduðu gibi...

Þu anda barýþla ve zafer ile noktalanan Daðlýk Karabað Savaþýnda ki Azeri kardeþlerimize þükranlarýmýzý gönderiyoruz, eninde sonunda azatlýðý kazandýrdýlar Daðlýk Karabað’a... Bundan sonrasý daha da iyi olacak. Bizler, o hayasýzlar gibi sivil yerleþim yerlerini asla bombalamadýk, savaþla ilgisi olmayan Ermenilere ateþ açmadýk. Sizin bu savaþta ki utancýnýz ve katlettiðiniz sivil insanlarýn günahý kýyamete kadar boynunuzda asýlý kalacak...

Kimi zaman Orta Doðu Ülkelerinde yaþanan savaþlarda da gözümüzden kaçmýyor. On ya da On iki yaþýnda ki çocuklar, o okumasý, sokaklarda oynamasý gereken masumlar, ellerine silah tutuþturularak cepheye sürülüyor. Ýnsan haklarý yerle bir ediliyor. Burada Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün sözlerine kulak verelim. "Derhal þu veya bu sebepler için ulusu harbe sürüklemek taraftarý deðilim. Harp zorunlu ve hayati olmalý. Hakiki kanaatim þudur: milleti harbe götürünce vicdanýmda azap duyamamalýyým. Öldüreceðiz diyenlere karþý ölmeyeceðiz diye harbe girebiliriz. Ama ulus yaþamý tehlikeye düþmedikçe, harp bir cinayettir. " Gazi Mustafa Kemal Atatürk

Savaþýn bir namusu varsa ki biz öyle olduðunu iddia ediyoruz, o zaman bir dolu da namussuz var, savaþlarýn içinde palazlanan... Kim Bunlar? Bunlar gündüz insan gece hýrt, diyebileceðimiz tipler. Her þekle, kýlýða girerler... Kimi zaman Rudolf Hes olurlar, kimi zaman Ratko Mladiç olurlar, kimi zaman Arayik Harutyan olurlar... Hepsi lanetlenmiþ Ýblis’ in yakýn dostudur... Ne diyelim ateþleri bol olsun...

Naziler, tarihin gördüðü en büyük zulümleri ve katliamlarý yapmýþlardýr, silahsýz Yahudilere... Toplama Kamplarýnda gaz odalarýnda hayatlarýný zindana çevirmiþlerdir... Adolf Hitler’in iktidara geldiði 1933 yýlýndan savaþýn sona erdiði 1945 Yýlýna kadar, ölen masumlarýn sayýsý milyonlar ile ifade edilmektedir...

Düþmandan kaçmak ve geri çekilmek bizim savaþ anlayýþýmýzda yoktur, taktik icabý olmak kaydýyla geri çekilmenin dýþýnda, ya zafer, ya ölüm, baþka seçenek akýllara gelmez... Ve tabi ki bir büyüðümüzün dediði gibi ’’Türk olmak zordur çünkü dünya ile savaþýrsýn, Türk olmamak daha da zordur çünkü Türkler ile savaþýrsýn.’’

21 Yüzyýl Dünyasýnda, her ne kadar cephelerde askerler yine varsa da, savaþlar artýk akýl ve bilim ile yapýlmaktadýr. Bu vesile ile Daðlýk Karabað’ýn gerçek sahiplerine, Azeri Kardeþlerimize geri dönmesini caný gönülden tebrik eder, þehitlerimize Allah’tan rahmet, Gazi kardeþlerimize de acil þifalar dileriz... BB>