''Karanlýða bir þiir býrak giderken ey beyhude ömür
Sansýnlar ki sen þairsin hani.''


Nurettin ÖNDER




Önce sesini soluðunu býrak
týrnaklarýný, parmak uçlarýný
gözlerini, saçlarýný ve göz yaþlarýný...




ve sen ey hayat
kanýrta kanýrta benden aldýklarýný...




bekletmediðim sevgilileri
beklettiðim
bir türlü içeri almadýðým mutluluklarýmý...




gözlerimden düþenlerin
kimi yanaðýmdan yerlere pike yapar
kimi ise
hüzün dolu günlerde kaybedilen vuslattýr...




iþte bir haziran gecesi
alnýmý ta secdeye koyana kadar
boðazýma saplandý düðüm düðüm
konuþacaðým cümlelerin hecesi...




her yerden kotarýr oldum alabildiðine dizeleri
hem de beþ kuruþ ücret ödemeden
bir güvercinin kanadýndan
bir aðacýn dalýndan, arýnýn balýndan
bir aðustos böceðinin sazýnýn telinden
Filistin'de
tanklara taþ atan bir çocuðun sövgü dolu dilinden...




belalýdýr bu iþ
sonra adýn þaire çýkar
mimlerler seni
vatanýný sevdi derler
takip ederler, telefonlarýný dinlerler
yüreklere beyinlere
bizden habersiz sevgi ekti derler
domatese býçak çekti derler
vatan hainliðin de tekti derler...




desinler
yine de dik dururuz
þaire çýksa da adýmýz
sonrasýnda tam on ikiden vururuz...