Bundan üç dört sene önce bir insanýn sadece bir insana ait olmasý fikri saçma gelmiþti. Bunu engin denizlerinde yüzdüðüm aþk hayatýma falan baðlayarak söylemiyorum. Gözlemlemelerim, beraberinde de o zamanlardaki hislerim bu
yöndeydi. Her zaman; daha iyisi ve daha iyi hissettireni karþýmýza çýkacakken bir kiþiyle hayatý geçirmenin mantýðý ne derdim.

Nitekim sen çýktýn karþýma. Planlamadan hem de… Öylece çýkýp, þakayla karýþýk hayatýma girdin. Ya da ben senin hayatýna girmiþ olabilirim neyse iþte olan olmuþtu. Bundan sonraki süreçte neyi planlayýp ona göre hamle yapsam sende hiçbiri tutmamýþtý. Aksine seni kendimden uzaklaþtýrmayý baþarmýþtým. Kabul edelim bu da özel bir çaba gerektirir.

Zaman geçtiðinde biz bu kafalarla zaten anlaþamayýz sürecine vardýðýmýzda ise zaman en iyi ilaçtý. Planladýðým gibi sende hasar olmasý gerekirken, aksine ben taþ gelmiþ bir araba camý gibi gün ve gün çatlýyor, kýrýldýkça kýrýlýyor,
sensiz yaþayamýyordum. O araba camý gibi darmaduman olduðumu görenlere de ‘Bir þey yok ya daha iyiyim’’ diyordum. Aslýnda çok þey vardý… Ýyi de deðildim. Bu yüzden bu hislerim doðrultusunda inandýðým þeyleri tekrar düþünür oldum.

Aþkta; daha iyisini beklemekten ziyade, kime ait olduðunu hissetmek önemli. Birine ait olmak için de ona karþý güçsüz ve muhtaç olduðunu kendine itiraf etmelisin. En azýndan ben ve benim gibi hayat görüþü olanlar için geçerli diyebilirim.

Gelelim yazýmýn esas sebebine. Çok þükür ki sonunda beraberiz. Çok þükür ki uzaktan iliþki sürecimiz mutlu bir evlilikte taçlandý ve her sabah senin o güzel yüzünle uyanabiliyorum.

Tabi ki zaman ile kavgam hala devam ediyor. Eskiyor, yýpranýyor ve yaþlanýyoruz ama tek tesellim zaman denilen bu kavram seninle geçiyor ya. Bundan daha güzel bir þey olamaz. Hayatýný benimle paylaþtýðýn için ve hayatýmýn kadýný olduðun için minnettarým herþeyim… Biricik Ýremimsin sen… Birlikte daha nice yýllara…