Mavi gözlerinden feryat dökülür yalnızlığa...
Sadece uymaya çalışıyordun modalanana,
Kederini saklama, içine atma, duy beni beni,
Nağmelerde dizelerde, ara bul, bul kendini...

Bin bir derde düşersin üzmeyeyim diye bir kulu,
Düşündün mü kim düşünürdü derûnunu?
Üz, kızdır, ağlat, kaderde olanı saklama,
Üzül, kız, ağla, hayatını tamamıyla yaşa...

Güneş senle doğar, güldüğünde her tan vakti,
Güneş seninle batar, ağladığında her akşam...
Diye sakın ağlama, tükendi ömrümün nakdi,
Şu vefasız kulların, hayatları sana serencam...