Türküler Susmaz

Ne güzeldir türkülerimiz. Daha beþikteyken ninni olmuþ kulaðýmýza. Pilli radyolardan yükselen naðmelerle uyanmýþ, yine onlarla uykuya dalmýþýz. Ana sütü gibi ak, ana sütü gibi temiz türkülerle büyümüþüz. Sevinince bir türkü tutturmuþuz. Üzülünce derman olmuþ yaralarýmýza. Aðýt olmuþ, göçüp gidenlerimizin ardýndan. Yakmýþ kavurmuþ baðrýmýzý.

Ninelerimiz, dedelerimiz ilmek ilmek iþlemiþler duygularýný kilimlere. Damla damla akan gözyaþlarý türkü olmuþ,daðlamýþ yürekleri. Kýna olmuþ nazlý gelinlerin eline, aðlatmýþ analarý. Ata Barý olmuþ, coþturmuþ kanýmýzý, güç vermiþ cephede neferimize.

Buram buram sevda kokan türkülerimizde, yarin zülfüne dolanýr naðmeler. Ceylan olur bakýþlar, ok ok olur sineye batar kirpikler. Sevdiðine kavuþamayýnca ozan alýr sazýný düþer yollara. Gönlünü sazýnýn tellerine baðlayýp haykýrýr sevdasýný.

Unutulur mu Karacoðlan'lar, Pir Sultan'lar, Veysel'ler... Can bulur dizeleri baðlamanýn tellerinde. Karacoðlan'ýn þu dizeleri baðlamanýn tellerinde türkü olup günümüze kadar uzanmamýþ mýdýr?

Yeþil baþlý gövel ördek
Uçar gider göle karþý
Eðricesin tel tel etmiþ
Açar gider yare karþý

Ne de güzel söylemiþ Aþýk Veysel;

Dost dost diye nicesine sarýldým
Benim sadýk yarim kara topraktýr
Beyhude dolandým, boþa yoruldum
Benim sadýk yarim kara topraktýr

Kültürümrüzün bir parçasýdýr türkülerimiz. Mesaj verir her dizesi, güç olur yüreklere. Her türkü bir olayý belirler ayný zamanda. Bir toplumu toplum yapan kültür deðerleri deðil midir zaten? Sahip çýkmazsak eðer, geri kalmaz mýyýz diðer toplumlardan? Gelecek nesil hesap sormaz mý bizden?

Çeþitli kültürlere beþiklik eden vatanýmýzýn baðrýndan çýkan nice ozanlarýmýz vardýr. Bunlar toplumsal sorunlarýmýzý baðlama eþliðinde ne de güzel dile getirirler deðil mi?

Her yörenin ayrýdýr türküleri. Halay olur, zeybek olur, horon olur. Sonra da tek bir kalpte çarpar, gururla.

Bir zamanlar bazý çýkar çevreleri tarafýndan, reyting uðruna ölüme mahkum bir hasta yerine kondu türklerimiz. Sahip çýkmak þöyle dursun; unutturulmaya çalýþýldý adeta. Mahrum kalsak da uzun süre unutamadýk türkülerimizi. Çünkü türküler hep vardý.

Nerede kaldý Muzaffer Akgün, Nezahat Bayram, Ahmet Sezgin ve diðer deðerli sanatçýlarýmýz... Küstüler, küstürüldüler. Bir kenara itiliverdiler. Hem kültürümüzü devam ettirememek, hem de mesleklerini icra edememek, yürekten yaralýyordu onlarý.

Uzun süre türkülerimizden ayrý kalmanýn üzüntüsünü ve utancýný yaþasak da usta sanatçýlar eþliðinde genç, pýrýl pýrýl sanatçý kardeþlerimiz, bize türkü tadýný yaþatmayý baþardýlar. Onlara teþekkür borçluyuz. Yürekten kutlar, baþarýlarýnýn devamýný dileriz.

Kalpten kalbe köprü kuran türkülerimizi hiçbir zaman susturmayalým.