Kocaman bir metropolde otobüsteyim ve yalnýzým. Aslýnda nerede olduðum belli deðil; anlamý neyse!..Hem otobüste olup, hem baþka yerde olur mu insan?..Hayalleri tutamayýz ki, kendimizi olduðumuz yere mýhlasak da...Bu yüzden uçup giden bir yüreðin, düþüncenin, hayalin arkasýna takýlýrýz hazýrlýksýz..Önemi yoktur çantamýzýn içinde bulunanlarýn...Kat kat giysiler olmasa da olur; gittiðimiz yerde çýplak dolaþabiliriz nasýlsa!..Acýkmayýz, para saymak zorunda kalmayýz; yolsuzluklara kafa tutmayýz; kapkaççý korkumuz olmaz en azýndan; saðlýk sorunlarýmýz halledilmiþtir; öðrenimini gördüðümüz bütün derslerden sýnýf geçeriz;demokrasi týkýr týkýr iþler ve eþit daðýtýlýr orada; sosyal adaletin ne olduðunu açýklayan pankartlarla yürürüz ve bizi kimseler tutuklamaz; hapishane gibi yapýlar yoktur fikir iþçilerinin susturulacaðý sanýlan (her þey sütliman..); kira diye bir derdi de yoktur içinde yaþayacaðýmýz evin..Oteller, pansiyonlar, çadýrlar gýrla gitsin..Beðen, hangisini beðenirsen!..Ben de öyle yaptým zaten!..Kendimi kurtarýp bulunduðum yerden yolculuða çýktým...Hem de bu otobüsle, uyuklayan þoförün arkasýndaki tek koltukta, tek yolcu olarak...Nerede miyim!?Asýrlar öncesinin Mýsýr’ýndayým þimdi:

Firavun karýsýyým üstelik!..Sürmelenmiþ gözlerimle bakýyorum aynalara...Ayna var mýydý, yok muydu bunu bile bilmiyorum ama gene de bakýyorum iþte! Olsun; ben olmayan aynalara da bakarým; böyle þaþkýn, salakça...Garip kiþiliðimin garip bir davranýþýdýr bu bakýþ!...Ne gördüðümü söylesem, gülersiniz!..Paramparça olmuþ bir yüz!..Her parçasýnda geçmiþim aðýt yakar!..Þimdiyi düþünen kim?Gelecek için umut çiziktirmek kim bu yüze!..Tutarsýz bir kýskançlýkla aynaya bakan öteki Firavun karýlarýndan Firavun’ u kýskanýrým sadece!..Bu benim kadýnlýðýmýn vazgeçemediði içgüdüsel yaným...Ýþe yarýyor mu, asla!..Daha bir bataða itiyor beni, içinden çýkýlmaz bir belaya sokuyor...Elimden gelse öteki eþlerini öldüreceðim Firavunun!..Tek ben olmalýyým onun eþi, tek ben mumyalanmalýyým!..Ötekilerin bedenleri çürüyüp toprak olmalý, ben piramit mezarlarýn birinde sonsuza kadar yaþamalýyým...Güneþ, Nil boylarýný aþýp gelmeli yanýma her sabah!...Her sabah bir avuç su boþaltmalý topraðýmýn üstüne ýþýklarýyla beraber...Ve ben her gün yeniden sevmeliyim gönlümde ki Firavunu!..

Aman!!...Ne saçma!..Firavun kim, ben kim!..Ve Mýsýr nerede, Ýstanbul nerede? Hangi nehir akmýþ ki Nil gibi bir de!..
Ben bir insaným sadece. Halk otobüsüyle yolculuk yapan garip biri yani!..Pencereden bakýyorum; gördüðüm bütün sokaklarda sen yürüyorsun..Otobüs ancak senin hýzýnda geçiyor caddeyi.Bakýþlarýmla takip ediyorum seni...Sen farkýnda deðilsin ama..Vitrinlere baktýðýnda camekanýn içindeyim; canlý gibi görünen mankenlerden biriyim caným, sen bilmiyorsun...Almayý düþündüðün þeylere bile dönüþüyorum inanmazsýn!..Tek paçalý pantolona mesela!..Ýkimizin dört bacaðý daha iyi buluþsun diye!..Olamaz mý sence?! Koskocaman yünden örülmüþ tek çoraba; kollarý olmayan kazaða,gömleðe, iki enseyi saracak uzunluktaki kravata,odak noktalý daire mendile, dört ayaðýn sýðacaðý deri bir ayakkabýya...Fiyatýmý da artýrýyorum mahsus; beni ucuz görüp alma diye!..Yüreðinin ben de kalmasýný istiyorum çünkü; baðýþla emi!..Nedenleri var bu türlü davranmamýn; Arada mesafeler olsun istiyorum..Beni özlemeni istiyorum...Hele almak isteyip de alamayýþýndan sonraki yüzünün girdiði þekle bayýlýyorum...Ýç çekiþlerinle kahroluyorum...”Þunu bir alabilsem!..”deyiþindeki hüznü okumak ayrý bir tat veriyor benliðime...Kendimi önemli biri sanmak var ya, iþte bu duyguyu yaþýyorum özlemlerinde...

Her seferinde beni alamadan yürüyorsun vitrin önlerinden...Taksitim yok; paransa peþin almaya yetmez!..Hadi aldýn diyelim, ne olacak sanki!.Belki bir saat, belki bir gün giyecek, sonrada makinede yýkayacaksýn döndüre döndüre!..Deterjan kokacaðým, buruþacaðým, güneþ altýnda yanacaðým yada rüzgarda üþüyeceðim kurumak için...Bütün bunlar yetmemiþ gibi unutup üstümde kýzgýn ütüyü yakacaksýn!..Üstüme üslük gidip yenisini alacaksýn sonra..Seni o yenisiyle paylaþamam güzelim!..Ölürüm vallahi!..Gördün ya!..En iyisi beni görüp alamaman bence!..

Sahi;kaç dereceye ayarlayacaksýn makineyi ve deterjanýnýn markasý ne olacak?! “Beni þampuanla yýka”
desem, ters anlaþýlýr, biliyorumJ))))Þampuanla yýkanmak insanlara özgü çünkü. Oysa ben, senin vitrinde gördüðün ve almayý düþündüðün bir gömlek, bir kravat, bir kazak, bir pantolon, bir ceketim...Belki de bir çift terlik, çorap, ayakkabý!..Belki de ben yanýlýyorum: alýþ-veriþi bahane edip, vitrindeki mankenlere bakýyorsun deðil mi? O cansýz be birtanem! Benden güzel güzel olmasýna ama, ruhu yok, ruhu!....
Aslýnda bir çakmak olmayý isterdim vitrinde almayý istediðin!..Her sigara yaktýðýnda ellerinde tutardýn beni, sonra da ateþlerdin fitilimi!..Ben alev, sen duman olurdun içine üflediðin...Nikotine dönerdi sevdamýz, kurtulmak istediðin.....

Sahi! Ben neyim ve neredeyim þimdi? Kim ispat edebilir ki burada olduðumu, de mi?!..