saat sıfır bir:

dışarıda korkutan zifir,
odamda neon lambası;
ışığından gözlerin gelir...
“korkma” der titreyen bedenime
hücrelerimde gezinir...

saat sıfır iki:

dışarıda üşüyen rüzgar,
ruhumda özlemin saltanatı...
sıcacık göğsünü düşündükçe,
bir türlü uyuyamadı..

saat sıfır üç:

dışarıda bülbül sesi,
odamda inilti...
ne söyler acaba duvarlara?
sesin gibi!..

saat sıfır dört:

dışarıda çiy yağmuru,
odamda çöl kuraklığı..
yeşerecek savan bekledi de
cismim yandı...

saat sıfır beş:

dışarıda kızıl şafak, soyunan toprak,
odamda kapanan kapı, giyinen yatak;
kurgusu bozulan bir hayalin son damlası...
çaresi yok
güneşe karışmalıyım artık, yalınayak..

saat sıfır altı:

dışarıda kuzu sürüye katıldı,
odamda seninle başlayan kalabalık dağıldı!..
komşuya gitmeliyim hemen, kahve içmeye (en acı)
fala baktırmalıyım,
ne derse desin geleceği bilmeliyim;
seninle miyim?
yoksa
kapımı mı çalacak bir başkası!..

saat sıfır yedi, sekiz, dokuz...
on olunca rakamlar ikilendi.
yenilenen rakamlar gibi yenilenmeli bu sevda;
ben yenilenmeliyim,
sen yenilenmelisin,
bir değil iki kez sevmeliyiz birbirimizi...

ister gün ortası,
ister gece yarısı,
isterse ölüm anında olsun;
bitmemeli içtiğimiz suyun son damlası!...




















Resim
N.Can

......