Hep aynı... Hep bekliyorum.
Beklerken alnıma bir şarkı çarpıyor. Sendeliyorum durduğum yerde. Yıllar sonra avuçlarımı gökyüzüne mi çevirsem?
Ama çevirmem. Söz verdi elim, gökyüzüne yiten dostun ardından, ancak yumruk olur uzanırım sana diye.
Ama aynı el, yani sol elim, biraz kötü yazar ama dokunmasını bilir suyun kanatlarına.
Bekliyorum. Biraz farklı...
Şur'dan girip "ben de..." diyeceksin.
"Ben de..."
Ne kadar güzel bir söz. Mesela, "ben de sizinleyim, yürüyelim". Ya da, "ben de onlarlaydım, yaptım; savunuyorum..."
En önemlisi: "Ben de seni..."

Bekliyorum.
Beklemenin başı, gelmektir. Geldim ve bekliyorum.
Beklemenin sonu, gelmektir. Geleceksin ve bitecek ikimizin de acıları.
Biliyorum ki hiçbir şey sonsuz değildir.

Karanlıkta bir fısıltı:
Korkuyorum. Belki sen yoksun. Belki ben de yokum. Belki ortada bir biz yok.