Ve ninniler!..Kulaðýmýzý ilk dolduran yumuþacýk anne seslerle bize hayatý sevdiren, sevgiyi yüreðimize aþýlayan,uykularý gözümüze yaklaþtýran mýrýldanýþlar!..Hangimiz vazgeçebiliriz onlardan? Hele anne isek, hele varsa sallayacak salýncaklar, beþikler, sýcacýk kucaklar...Yavrumuzun gülyüzüne baka baka, geleceðe dair hayaller kura kura söyleriz ninnilerimizi...

“uyusun da büyüsün yavrum ninni,
týpýþ týpýþ yürüsün yavrum ninni”

derken büyümesini istediðimiz bebeðimizin yaþadýðýmýz sýkýntýlardan uzak kalmasý dileðini tutarýz bir taraftan yýldýzlara bakarak...ýþýltýlarýný indiririz gözlerine bebeklerimizin..’Senin sayende yarýn bir baþka olacak...’Ýþte o yarýnlar deðil midir bizi hayata baðlayan...oysa bitmez korkularýmýz..Bu yüzden:

“göklerde ay soldu ninni,
yýldýzlar kayboldu ninni”

diyerek mesajýný iletiriz bu korkunun onlara;içimiz burkulur...Bir tezattýr bu aslýnda...Hem büyümesini isteriz bebeklerimizin,hem büyümemesini!Beni çok etkilemiþtir bu tezata düþüþ!Kýsacýk ama anlamý uzun bir þiirim bile vardýr:

OYUNCAK

MERHABA SANA GÜZEL ÇOCUK!
GÜLÜÞÜNÜ BÖLSEN ORTASINDAN
YARISI SENÝN OLSA,YARISINI BANA VERSEN!.
SONRA OYNASAK OYUNCAKLARINLA
SEN HÝÇ BÜYÜMESEN!..

Nasihat midir bu,yoksa onun sayesinde oynayamadýðým oyuncaklara sahip olunca vazgeçememek duygusu mu; bir türlü bilemedim!..Bunlar da deðil belki,sebep daha baþka bir þey olsa gerek...Yaþadýðýmý yaþatmama dileði!..Hepsi bu!

Anne oluþumuzla beraber baþlayan hayatý yenileme görevimiz ninnilere öyle bir yaslanmýþtýr ki;bu yaslanýþ kuþaktan kuþaða sürüp gider...

“Dandini dandini dasdana
Danalar girmiþ bostana
Dana lahna kökü yer
Benim yavrum sütlü lokum yer”

Derken daha bir süt dolar memelerimiz..Daha bir severek uzatýrýz bebek aðýzlarýna uçlarýný...Daha bir anne oluruz yani!..Bebeklerimiz sayesinde büyür sevgilerimiz...Dünyada her ne varsa canlý cansýz, her þeyi severiz. Sevgilerimizi yaþatmak adýna yapamayacaðýmýz þey yoktur artýk..Annelik içgüdümüz doruklarda bayraklaþýrken; özveri duygumuz törpülenir durmadan...Olsun! Ýki cihanýn tek varisi biz deðil miyiz nasýlsa!Hayatý sevgilere bölmek bizim görevimiz deðil mi?!bu baðlamda otlara, aðaçlara, çiçeklere, kuþlara, topraða, sulara, gökyüzüne ‘merhaba’ diyor ve bir anne olarak þu dizeleri ünlüyorum sonsuzluða:

ÇÝÐ SÜT KOKAN ELLERÝNÝ UZAT
BÖCEKLERE GELÝNÝM!
BÖCEKLER AÇ...

(devam edecek)