bir eylül ikindisine
sýkýþtýrdýn ayaz aralýk gecesini
daha yaprak dökemeden
hasat edemeden serpiþtirdiðin
bir tutam kar ensemde
ölüm sessizliðinde sinsice

kitap -yaðmur kokusu diyordu
kimine yaþam kimine leþ
ya senin
ne yaþamýnýn
ne leþinin kokusu var
ölüþler bu kadar beleþ
niye

þiir –bahar bahçe diyordu
yaprak dökümüne kafesledin
ayrýlýklar buluþmaya derdik
kavuþmakmýþ gül ve dikenine
göze kaçmýþ diken ihanete

bir sabah ya da bir akþam
sorma adýmý anma
yandý köprüler
bir mimarmýþ gibi
yeniden yapýlýr sanma

duygudan dere idim oynadý yerinden taþlar
nehir oldum yatak deðiþtirdi tüm akarlar
çaðlayaným kaynaðým gözlerimin pýnarýndan
ahým var unutma kan damlar yüreðime dudaðýmdan

dokunduðun yerler can daðlýyor
verdiðin sözler ahým da kalýyor
yaþattýðýn tüm duygular yüzüme çarpýyor
yemin verdim bir ahtým geriye kalýyor

unutma gönül kolay düþmez
düþse de dilden dile gezmez
geziyorsa bitiþ gelmez
bu kahrýn þarkýsý burada bitmez

kaldý bir tek görüntü beynimde
elim ellerinde bir köprü üstünde
vaatler yeminler vardý gözlerinde
asla, mümkün deðil, kesinlikle kelimelerin de
kurban gitti bilesin bir fark etmeze





Resim; Nuri Can