Sözcükler garip; hatta resimler, semboller ya da melodiler...
Sanki söylemek istediðin hiçbir þeyi söyleyemiyorsun bazen.
Öyle dolu olsa da için.

Ya da öyle oluyor ki, biliyorsun en derinden geliyor...
Ama söyleyince hep ayný duyuluyor.
O yüzden söylemiyorsun hiçbir þey. Vazgeçiyorsun...

'En azýndan yanlýþ birþey söylemedim' diye avunuyorsun.
Ya da gereksiz bir fazlalýk, karýþýklýk...

Ýyi de ediyorsun.

Ama korkmuyor musun? Söylemezsen nasýl bilecek baþkalarý.
Ve hatta, 'kendim de unutur muyum' diye korkmuyor musun, söylemezsen.