İzEdebiyat - Barış Kılıç - Düşümde Bile...

Mutsuzum uzun zamandır. Senin de dahil olduğun bir sürü sebebin sonucu mutsuzluğum... Yaşam boyu mutsuz olmak için o kadar çok hediye edilen acı içinde sana nasıl kızabilirim ki içime bıraktığın küçücük bir sızı için. Hayatın tuhaf yanlarından birisidir işte bu...

Upuzun yolların ardında belki alabildiğine gri, belki bembeyaz, belki çocukluğumun en güzel hayali gibi yemyeşil bir şehrin içinde, benim soluduğum nemli oksijenden uzak, kimbilir beni hiç düşünmeden geçirdiğin günlerde, ben seni akıl defterimin her gününe satır satır yazmaya devam ediyorum hiç usanmadan. Zamanın herşeye farklı anlamlar yüklediğini anlıyorum düşünmeye çalıştığım hergün. Şarkılar hep istediklerimi anlatıyor şimdi, çocuklar hep senin gibi gülümsüyorlar... Zaman şimdi herşeye seni yükleyip gönderiyor üzerime hiç acımadan. Bense hiç karşı koymadan, sana dair herşeyi aklımı çürüterek içime çekiyorum büyük bir hızla, yok olduğumu bile bile...

Bir sürü ses uğulduyor kulaklarımda... Onlardan sadece birini anlayabiliyorum karmaşanın içinde. ''Artık çok geç'' diyorsun bir yağmurun ferahlığını taşıyan sesinle. Sesine yakıştıramıyorum söylediklerini. Çok uzaklardasın, mutsuzsun benim gibi. Hiçbirşeyin geri dönüşü olmadığını söylediğim gün geliyor aklıma sadece. Kendime kızıyorum sana inanmadığım şeyleri öğrettiğim için çaresizce. Ellerini hiç tutamayacağımı bilmenin telaşıyla...Onca masumluğunun içine kattığım kem gözlü kuşkularıma kızıyorum hiçbirşey ifade etmeyecek bir pişmanlıkla... Bir düşün içinde bile sesini duymak yetiyor oysa bana. Ama düşlerimde bile yanlışlarımın dönüşü olmadığını fısıldıyor dudakların usulca uzaklardan. O an sarılacak bir beden bulma isteğiyle yanıp tutuşuyor aklım. Bu sonsuz ateşi eritecek zavallı bir ruh... Yanlışların bedelini ödeyecek olan suçsuz bir beden. Kendimi kandırarak geçecek olan bir kaç sefil saat...

Gözlerimi kapatıyorum. Uyumalıyım. Seni görmeliyim düşümde. Güzel şeyler duymalıyım dudaklarından. Yanımda olduğunu, yalnızlığımın bir kabustan ibaret olduğunu söylemeni istiyorum. Sonsuzluğa kadar seninle olduğum bir düşte kaybolmak istiyorum. Yanımda olmanı istiyorum. İmkansızı istiyorum. Bir daha kötülüğün yanında durup güzelliğini, kendinden koparıp içime bıraktığın o masumluğunu kaybetmek istemiyorum...

Düşümde bile 'Artık çok geç' olmasını istemiyorum...