Bekarlığa Veda…

Bir 14 Şubat daha geçti.Ama çok farklı ve çok özeldi.

Nasıl mı?
Şeytanın bacağını kırdık.
En yakın dostlarımdan Zeyno, dünya evine girmek adına ilk adımı attı, daha ne olsun.. En uçuk kaçık, en özgürlüğüne düşkün ve en evliliğe uzak olanımız medeni hal bakımından aramızdan ayrılmak üzere..
Bir buçuk yıl önce onu Londra’ya gönderdiğimde İngilizce pratiğini yapıp beş altı aya kadar dönmek üzere gitmişti.Gidiş o gidiş…Orada hayatının erkeğiyle karşılaşacağını bilmiyorduk tabii. Aradan geçen aylar, bizim özgür kız Zeyno’ya evlenme kararı için yetmiş iyi de etmiş.
Damat adayı ile -en yakın arkadaş olarak- tanışma töreni aşamasını kazasız belasız atlattık.
Tek bildiğim ve gördüğüm arkadaşımın gözlerinin içinin güldüğü ve çok mutlu olduğuydu.
Nişan töreni için 14 Şubatı seçmek de iyi fikirdi hani. Çok çook güzel ve bir o kadar da anlamlı bir gece oldu..Güzeller güzeli arkadaşımın en mutlu günüydü daha ne olsun?
Nişandan bir gün önce beni arayıp ‘Çoook güzel olmalısın, ona göre alış veriş yap!’ deyip beni sıkıştıran horey Zeynonun baskılarına dayanamayıp, hiç süslenmediğim kadar süslendim netice olarak..Yaptığım katmanlı makyajdan gecenin sonunda ömrüm boyunca kurtulamayacağımı- anlık da olsa- düşünmedim değil ama değerdi ..Gece 23 00 civarında her bulduğu içki kadehini boşaltma konusunda rekor kırmaya çalışan Zeynoyu en son babamla konuşurken hatırlıyorum…
Sonuç olarak ilk firemizi böylelikle verdik.Aslına bakarsanız çok da mantıklı bir şey şu evlilik.Neden olmasın*
Zeyno evlenme kararı aldıysa vardır bunda bir hikmet.
‘Bekarlığa veda’ başlığını da boşuna atmadım yani..Ben bu bekarlık hallerinden sıkıldım arkadaşlar.Evlenmeye karar verdim.Tüm duygularımı sizlerle paylaştığımı göre böyle bir kararı da paylaşmak istedim.