Yüreðimin yalnýzlýðý öyle büyüktü, öyle büyüktü ki þehrimin yüzyýllardýr kilitli kapýlarýný surlarýma yaslanan bir yaralý yolcuya ardýna kadar açtým. Bir hayalin akýþýna býraktým nem var, nem yoksa....

Oysa yetmezdi bana bu avuntular. Ben; savaþlarýn, mücadelelerin ve ihtilallerin insanýydým. Ele geçirilmesi imkansýz kalelerim gücün coþkun bestesiyle inlemeliydi daima...

Ama bu kez fethi imkansýz þehrimi kendi elimle verdim düþmaným aþka...

Teslimiyetleri o kadar özlemiþtim ki yaralý yolcuma sundum tüm gizli hazinelerimi...

...ve þehrimin yerinde bir harabe duruyor þimdi..