Bana Parlak Kırmızı Pabuçlar Veren Allahım….

Seval Deniz Karahaliloğlu

Çocukluğumda, anneannem akşam uyumadan önce yatağıma oturup dua etmemi tembihlerdi. Hatta, emin olmak için arada bir de kontrol ederdi.
Ben de, mecburen o küçük avuçlarımı uygun tarzda açar, yüzümde melekler kadar masum bir ifade (halbuki Allah ne mal olduğumun pek tabii ki farkında) dua ederdim.
Neden mecburen?
Allah’la aram o kadar da kötü değildi canım.
En azından o zamanlar.
Ona karşı kişisel bir tavrım da yoktu.
Sadece, her zaman olduğu gibi her şeyi kendi kafama göre yapmak istiyordum.
Yani, kendi bildiğimce dua etmek.

Hatırladığım en eski dua,
‘Allahım bana dün çarşıda gördüğümüz o parlak kırmızı pabuçlardan ver ya Rabbi’ diye başlıyordu.
Büyük ciddiyetle,
‘Ne olursun Allahım, annem bana o ayakkabılardan alsın’ demiş.
Gönlünü almak için de,
‘Teşekkür ederim Allahım’ diye bitirmiştim.
Çünkü, bana nazik olayı öğretmişlerdi.
Sanırım, daha o küçük yaşımda ‘politik olmanın’ ne kadar ‘önemli’ olduğunu kavramıştım.
Ama nedense, hayatım boyunca kullanmasını pek beceremedim.
O da başka mesele.
Ha bu arada, o zamanlar aramız iyi ya.
Kırmızı pabuçlar şıp diye alınmıştı.
Ve ben uykuya dalana kadar başucumdaki komodinin üzerine koyduğum parlak kırmızı pabuçlarıma bakmıştım.
Sabah uyandığımda, kırmızı parıltısına kocaman bir gülücük gönderdiğimi hatırlıyorum.
Hala zaman zaman rüyamda o kırmızı pabuçları görürüm.
İçim kıpır kıpır uyandığımda, ciddi ciddi pabuçlarımı ararım iyi mi?

Artık anneannem yok.
Geceleri başımda durup kontrol eden de.
Kazık kadar olduğum için o masumlukta.
Ama ben, hala dua etmeye devam ediyorum.
Kendi bildiğimce.

Mesela en son şöyle dua ettim.
‘Allahım ne olursun sen güzel yurdum insanlarına akıl fikir ver.
Pop Star, Biri Bizi Gözetliyor, Biz Evleniyoruz gibi programları izleyerek beyinlerinin ‘düzleşmesine’ engel ol ya Rabbi.
‘Bakın kullarım, adam olmazsanız, aklınızı başınıza devşirmezseniz, bu adamların sayısını arttırırım’ diye yaratıp, bilhassa ‘uyarı niyetine’ başımıza gönderdiğin ‘aklı evvel’ politikacılar var ya Allahım, ne olursun onlardan daha fazla gönderme.
Çünkü buradaki bazı ‘salaklar’ anlamıyor.
Onları ‘velinimet’ sanıyorlar.
Ne olursun Allahım, geride kalan ne olup bittiğini ‘anlayan’ fakat maalesef bunlara karşı bir şey yapamayan biz gariban kullarına acı.
Akıl dağıtılırken kapı arkasında kalmış, süpürge dolabına saklanmış,
Pop Star yarışmalarından medet uman, Biz Evleniyoruz programından koca bulacağını sanan, Biri Bizi Gözetliyor’ a katılan tüm aklı selimini yitirmiş arkadaşlara akıl ihsan eyle ya Rabbi.
Ne olursun, Allahım onlara kızma.
Ne yaptıklarını bilmiyorlar.
Sadece aptal kutusunun karşısında çok oturmaktan beyinleri ‘süngerleşti’.
Sen bu musibetleri başımıza saranlara tez elden cezalarını ver ya Rabbi.
Bu arada, kendilerinde var olan cevheri ortaya bir türlü çıkartamayan kullarına, içlerindeki zenginliği doğru biçimde kullanmayı ihsan et,
Koca koca diye inildeyen, damlara çıkma durumuna gelmiş, zor durumdaki kızlarımıza tez elden koca ver
Ve milyonların önünde kendini teşhir ederek kendini göstermeye çalışanlara da ar, haya ve utanma duyguları ile birlikte ‘ben ne yapıyorum Allah Aşkına?’ diyebilme gücünü ver ya Rabbi.’
Biliyorum şu aralar çok yoğunsun.
Fazla vaktini almak istemiyorum.
Ama bu arada, benim de aklımı korusan iyi olacak ya Rabbim.
Teşekkürler Allahım.
Hala teşekkür ediyorum.
Ne olur ne olmaz.
Arayı sıcak tutmak lazım değil mi ya.
Ha, bu arada toplu olarak bir ‘Amin’ derseniz inanın çok hora geçecek.
Eveeeet, hep bir ağızdan.
Üçe kadar sayıyorum.
Bir, iki, üç.
Amiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnn….