Sanýrým Hrant Dink adýný hemen hemen herkes birkaç senedir devamlý duymakta. Onu AGOS Gazetesi Genel Yayýn Yönetmeni olarak tanýyorsunuzdur muhtemelen. Ama eminim ki, 1996 senesinde bu gazete çýkmaya baþlamadan Hrant’ý Beyazadam Kitapevi sebebiyle tanýyanlarýnýz da vardýr.
          
Hrant Dink... Tanýmýyorsanýz tanýyýn. Dünyanýza dünyalar katacak bir insandýr. Ýnsan adamdýr. Benim can dostum Hrant’a hep þöyle derim: “Sen dünyanýn en ‘güzel’ insanýsýn!”

AGOS gazetesinin çýktýðý günden beri gönüllü destekçilerindenimdir. Hayatýmda en severek yazdýðým yazýlarýmdan biri de bu gazetede yayýnlanmýþtýr, bundan dolayý da gurur duyarým.

AGOS gazetesi Türkiye’de çýkan ilk ve tek Ermenice – Türkçe gazetedir. Diðer gazeteler sadece Ermenice yayýnlanýr bilindiði gibi. Hrant ve ekibi hoþ bir misyona imza atmýþlar, genelde içe dönük bir yapýya sahip olan Ermeni cemaatini hepimizle buluþturup, içlerine girmemize, onlarý daha yakýndan tanýmamýza aracý olmuþlardýr.

AGOS gazetesi koleksiyon niteliði taþýyan bir yayýn organýdýr bence. Yýllýk ciltlerini almayý pek severim. Atmaya kýyamadýðým ve biriktirdiðim tek gazete AGOS’tur. Bir rehber olarak çok yararlanmýþýmdýr daima. Sadece günlük olaylar, politika, Ermeni cemaati haberleri deðil, son derece kaliteli kültür ve sanat politikasýyla benim gibi pek çok kiþinin de hayatýnýn olmazsa olmazlarýndandýr AGOS Gazetesi.

Hrant herkesin, özellikle de medyanýn her zaman baþvuru kaynaðýdýr. Ermeni cemaatiyle ilgili her türlü konu, olan olaylar, yurt içinde ve yurt dýþýndaki geliþmeler hep ondan sorulur. Ýlk ona danýþýlýr. Televizyon programlarýna davet edilir, gazeteler demeç ister. Kendisi de yazar, yazar, yazar, konuþur, konuþur, konuþur. Hemen hemen her çaðrýldýðý konuþmaya gider. Konferanslar verir. Býkmaz, usanmaz.

Ben çok þahit olmuþumdur Hrant’ýn uzlaþmacý kiþiliði sebebiyle pek çok kereler eleþtiri oklarýnýn hedefi olduðuna. Hrant abuk sabuk ön yargýlara karþý her zaman býkmadan, usanmadan ve yýlmadan savaþ verdi. Gün geldi diasporadan, gün geldi cemaatten ve pek çok zaman da içimizdeki belli bir kesimden eleþtiriler aldý.

Benim her zaman en çok takdir ettiðim tarafý, (Rýdvan Akar’ýn Radikal Gazetesi’ndeki 14 Mart 2004 tarihli yazýsýnda da deðindiði gibi) devlet ve resmi çevrelerde, milliyetçi/muhafazakâr kesimlerden kaynaklanan önyargýlara karþý vermiþ olduðu mücadeledir.

AGOS Gazetesi 26 Þubat 2004 Perþembe günü bir saldýrýya uðradý. Bir Türkiye gazetesi! Olacak þey deðil diyemedim ve þaþýrmadým. Gerçi her zaman bazý tehditler vardý bildiðim kadarýyla, ama ciddiye alýnacak þeyler deðildi. Bu seferki aðýr ve çirkin bir olaydý. Nefretle kýnýyorum ama beklemiyor da deðildim böyle bir ahlâksýzlýðý. Son zamanlarda Hrant hangi televizyon programýna çýksa, karþýsýna kudurmuþ gibi, neredeyse aðzýndan salyalar akarak ona saldýrmak için hazýr bekleyen birileri vardý. Saldýrýya da geçiyorlardý. Hrant bunlarý baþarýyla püskürtüyordu her seferinde.

AGOS gazetesinde yayýnlanan Sabiha Gökçen ile ilgili iddialar ve özellikle de Hürriyet Gazetesi’nin bunu manþete taþýmasý olaylarý kýzýþtýrdý. Sanki memleketin namusu elden gitmiþti. Ýnanýlmaz bir rezillik sergilendi pek çok çevre tarafýndan. Sanki Ermeni olmak suçmuþ gibi davrandý bazýlarý. Ben kendi adýma çok utandým olanlardan, yapýlanlardan, yazýlan ve söylenenlerden. Yüzüm kýzardý. Kendimi çok kötü hissettim.

Birileri bu olaya çanak tuttu. Türk tarihini ve Anadolu topraklarýnýn binlerce yýllýk geçmiþini sadece Osmanlý’dan ibaret sanan bir cahil ve kültürsüzler ordusu da sarýldý kaleme. Yazýlanlar, çizilenler, söylenenler rezillik boyutlarýna ulaþtý zaman zaman. Kimsenin anlam veremediði bir süreç baþladý. Doðru ve güzel bir þeyler yazanlarýn yazýlarý biraz gümbürtüye gitti, hatta hafif kaçtý. Birileri gerçek yüzünü göstermeye baþladý. Hatta bir zamanlar Türkiye’nin en prestijli gazetelerinden birinde bir kiþi okuduðunu anlamaktan aciz bir þekilde, Hrant’ýn aslýnda pek de güzel olan bir yazýsýnýn orasýndan burasýndan alýntýlar yaparak olayý týrmandýrdý.

26 Þubat 2004 Perþembe günü AGOS Gazetesinin önünde ülkücüler bildiriler okumaya, Hrant Dink’e yönelik ölüm tehditleri içeren sloganlar atmaya baþladýlar. Ýþin en ilginç yaný ise, bu ‘izinsiz’ gösteriye ve atýlan tehdit sloganlarýna raðmen polisin müdahale etmemesi. Orada onca televizyon kanalýnýn çekim yapmasýna raðmen bu haberin kamuoyuna yansýmamasý. Gazetelerde bu vahim olaya yer verilmemesi, Türkiye Gazeteciler Cemiyetinin ve Çaðdaþ Gazeteciler Derneðinin herhangi bir basýn açýklamasý olmamasý...

Bütün bunlar çok düþündürücü. Benim en vahim bulduðum konu ise, vatan sevgisinin kimlere kaldýðý! Bunlara mý kaldý? Ayrýca bunlar vatanperver falan deðil, hepsi vatan haini. Nasýl oluyor da vatan sevgisini kendi tekellerinde görme hakkýna sahip oluyorlar? Keþke bunlarýn hepsinin toplam vatan sevgisi Hrant’ýn Türkiye sevgisinin milyarda biri kadar olsa!

Yazýklar olsun! Bu memleket hiç mi tarihten (özellikle yakýn geçmiþten) ders almayacak?

Hrant, caným, can dostum, dünyanýn en ‘güzel’ adamý! Sen doðru bildiðini yapan, düzgün, adam gibi bir adamsýn. Senin o kocaman yüreðini biz hepimiz biliyoruz. Doðru bildiðin yolda devam et. Biliyorsun ki, yalnýz deðilsin!