Yazamıyorum…

Yazamıyorum canım eski satırlarım gibilerini
Gücüm kalmadı satırlarla boğuşmaya
Sevemiyorum canım eskilerde sevdiğim gibi
Takatim kalmadı artık bu yolculuklara
Ağlayamıyorum artık canım eskiden olduğu gibi
Gözlerim kurudu asırlar önce..
Düşünüyorum yalnızca
Baştan sona hesap yapıyorum hayatıma dair…
Camdan seyrederken düşen her kar tanesini
Aklıma geçip giden her bir günüm geliyor
O kar taneleri kadar saf
O kar taneleri kadar masum sevinçlerim geliyor aklıma
İçimde yine aynı melodi
Söylüyorum şarkımı sessiz sessiz
Anlıyorum ki pişmanlığım olmamış bu hayatta
Dilediğimce ama doğru yaşamışım
Hep düzgün çizgiler çekmiş zaman yüzüme
Hiç ters yollara girmemişim
Hiç can yakmamışım
Sadece benim canımı yakmışlar
Şimdi buruşuk ellerimde
Buruşmuş yüzümde gördüğüm her çizgi
Beni vicdanıma biraz daha yaklaştırıyor
Bakıyorum geçip giden ömrüme
Ve anlıyorum ki pişmanlığım olmamış bu hayatta
Hep ben paramparça olmuşum ama kimseyi incitmeden
Hep ben savrulmuşum ama kimseyi itmeden
Dünya yüzü görmesem de kimsenin gününü karartmamışım ya
Gözlerim açık gitmeyeceğim buralardan..
Yorgunum hem de çok ama bir o kadar huzurlu bu yaşlı ruhum
Çünkü pişman değilim bir anımdan bile
Sadece kırgın yüreğim anılara
Kırgın yüreğim sevdalara
Sadece kırgınım ardımda kalanlara
Şimdi kapıyorum gözlerimi beklediğim sonsuz uykuma……