Neremi? Neremi?
Karizmamı, Karizmamı …

Seval Deniz Karahaliloğlu

Canım Tayipçiğim, geçenlerde ‘fevkalade’ güzel bir demeç vermiş.
Gazetede okudum, Harvard Üniversitesinde yapılan bir törende konuşmuş.
Ayyy, bir de güzel konuşmuş ki sormayın.
Tek kelime ile iftahar ettim vallahi…
Memleketimiz, ne vatan evlatları yetiştiriyor değil mi?
Tayipçiğim, 1 Şubat Pazar tarihli Milliyet gazetesinin ön sayfasında yayınlanan haberde,
‘Kariyerden çok karizma önemlidir’ diyor.
İşte bu kadar.

Tabii bu konuşmayı dinleyen Amerikan gavurları, biraz şaşırmış hatta biraz alınmışta olabilirler.
Çünkü ‘madem öyle, biz kariyer yapmak için bu üniversiteleri boşuna mı bitiriyoruz,
Hatta üstüne, bir de yaldız geçip yüksek lisans yapıyoruz’ diye bayağı hayıflanmışlardır.
Ama birilerinin çıkıp ‘acı gerçekleri’ onların yüzüne karşı söyleme zamanı gelmişti.
Bu da benim ‘kahraman’ Tayipçiğime nasip oldu.
Evet, böyle bir soru da akıllarından geçmiş olabilir,
Ama Tayipçiğimin o ‘dayanılmaz karizması’ karşısında çarçabuk unutmuşlardır.
Tayipçiğim, 41 kere Maşallah, karizmasıyla Canım Bushçuğumu ve maiyetini bile büyüledi.
Zaman zaman öyle laflar ediyor ki adamların ağzını bıçak açamıyor.
Daha doğrusu adamların ‘nutku tutuluyor’.
Tıpkı Harvard Üniversitesinde yaptığı konuşmada olduğu gibi.

Canım Tayipçiğim, dağlara taşlara pek ‘zeki’ vallahi.
Yıllarca milletçe canımızı dişimize taktık,
Didindik, uğraştık hatta ardı ardına devrimler yaptık.
Ne için efendim?
Karizmatik bir başbakanımız olsun diye, tabii ki.
Şükürler olsun, yüce mevlam bugünleri de gösterdi.
Bunu, milletçe ‘hak edebilmek’ için çok uğraştık.
Kolay mı, ‘dalyan’ gibi üstelik yakışıklı ve de karizmatik.
Yani önünde kimsecikler duramaz.
Niye bunca yıl adamlar bizi Avrupa Birliğine almadılar sanıyorsunuz.
Ben söyleyeyim.
Karizmatik bir başbakanımız yok diye
Şimdi bazı zıpırlar,
‘Gülüüüüüüm, sen onlara altın tepsi içinde Türkiye’nin hepsini birden versen de, seni onlar Avrupa Birliğine filan almaz, dön de bir tarihine, etnik kökenine, sosyal ve kültürel yapılanmana bir bak, sonra bir kez daha düşün, ondan sonra konuş.
Gülüüüüüm, uyanda balığa çıkalım’ diyecekler.
Ama, siz o kendini bilmez şahısları kaale almayın lütfen.
Münasebetsizler.
Tayipçiğim karizmatik ya.
Kıskançlıklarından ne yapacaklarını bilemiyorlar.
Ne derler?
Elemtere fiş, kem gözlere şiş.
İşte böyle.
Ben hep söylüyorum,
Canım Bushçuğum hariç, dünyanın en karizmatik başbakanı, güzel yurdumun başbakanı Tayip.
Bu arada, Canım Bushçuğum da çok karizmatiktir, kerata.

Canım Tayipçiğim diyor ki,
‘Bir Devlet Başkanında aranan en öncelikli özellik karizmaymış’
Tabii ki canım.
Mesela şimdi, şöyle tumturaklı bir konuşmayı kim dinler ki?
‘Bir devlet başkanlığı yada başbakanlığı makamına gelebilmek için öncelikle o makamı layıkıyla doldurabilmek gerekir.
Yani, devlet işlerini gerektiği gibi yürütebilmek için yeterli bilgilerle donanmış olmak şarttır.
Bunun için de, kişinin yıllarca ülke politikası, siyaseti, tarihi ve ekonomisi üzerine çok yoğun bir üniversite eğitimi alması ve kişide konu ile ilgili olarak çok ciddi bir birikimin oluşması lazım.
Bu da yetmez, çünkü hasbel kader o makama gelmiş olmak, o kişiye, o makamın vasıflarını vermez.
Aksine, son derecede ciddi ve ağır sorumluluklar yükler.
Sadece, kendi ülkesinin tarihini ve siyasi geçmişini bilmek yetmez, uluslar arası arenada ‘at koşturabilmek’ için dünya tarihini, dünya siyasetini en az uzmanlar kadar iyi bilmeli, konuya hakim olmalı ve bilgilerini günün şartlarına göre, güncelliyebilmelidir.
Bunlar sadece, işin A,B,C’si, bir de diplomatik görgü kuralları var.
Yani, bilgi bakımından çok güçlü bir donanıma sahip olmak yetmiyor.
Uluslar arsı ilişkilerde, gülünç duruma düşmemek ve onarılması güç gaflar yapmamak için
Aynı oranda, uluslar arası diplomasinin getirdiği, nezaketi ve adab-ı muaşeret kurallarını da çok iyi bilmek gerekiyor.
Bütün bu saydıklarımız, ‘kariyer yapmak’ kelimesinin ardında saklı kalan, satır arasına sıkışmış sözcüklerin çok kısa bir ‘özeti’ ve ilk akla gelenler olarak sıralanabilir.
Ve bir çırpıda silip attığımız iki kelimelik ‘kariyer yapmak’ fiili bazen bir ömür boyunca sürebiliyor.
Yani topu topu insan ömrünün 40 yılı gibi bir süre.
O nedenle, dünyada genel olarak, devlet başkanlarını yada başbakanları seçerken ‘kariyer yapmış’, bunun için bir ömür vermiş, birikimli insanları tercih ediyorlar.
Tabii bu bizim için tamamıyla yabancı bir kavram.
Bir de ‘bilgi sahibi olmadan fikir sahibi olmamak’ gibi işin ‘altın bir kuralı’ var.
Bunlar, ilk aklımıza gelenler ve bir çırpıda sayabildiklerimiz.’

Böyle başlayan sıkıcı bir konuşmayı kim dinler Allah Aşkına?
Çok düz ve sıkıcı.
Çoğunuz uyuyakalmışsınızdır, bile.
İnsan hemen esnemeye başlıyor.
Zaten, neden kaybettiysek,
Hep bu ‘sıkıcı’ konuşmaları yapanlar yüzünden kaybettik.
Halbuki o öyle mi?
Uyumak bir yana,
Tayip konuşmaya başlayınca, insanlar şaşkınlıktan ‘apışıp kalıyor’.
Söylediği ‘veciz’ sözler nedeniyle,
Neredeyse ağzımız bir karış açık onu dinliyoruz.
Bazılarımız ‘hayranlıktan’ dolayı,
Söylediklerine göre, bazı ‘münasebetsizler’ de ‘şoke’ oldukları için.
Tıpkı ‘ayran budalası’ gibi ‘nutku tutulmuş’ bir biçimde dinlediklerini söylüyorlar,
Ama ben bunu, onların hasetliklerine veriyorum.
Dağlara taşlara, elemtere fiş kem gözlere şiş,
Kırk Bir Kere Maşallah, tü tü tü tü, tü …

Karizma konusunda Tayipçiğim çok haklı.
Neden mi?
Mesela ben, Tayip’i ne zaman dinlesem çok ‘akıllandığımı’ hissediyorum.
Sanki, onun konuşmalarını dinlerken aklıma ‘akıllar’ ekleniyor gibi.
Tıpkı bu ‘karizmatik’ haberi okuyunca olduğu gibi.
O kadar akıllandım,
O kadar akıllandım ki,
Üzerine, oturdum bir şiir yazdım.
Üstüne üstlük, bir de hislendim ki anlatamam.
Böyle ‘akıllı’ bir başbakanım olduğu için kendi kendime bir mutlu oldum, bir mutlu oldum değme gitsin.
Ne diyordum?
Sonracıma, dilimin ucuna şöyle hicranlı bir de müzik geldi.
Bir kere çok hislendim ya, oturdum onun için yazdığım şiiri besteledim.
Şimdi, seçim sırasında partiler müzikler ısmarlıyorlar ya.
Hiç gerek yok, ben onun için bir şarkı yaptım bile.
Paranın lafı mı olur?
Tayipçiğime bütün şarkılar ‘kurban’ olsun, değil seçim otobüslerinden halkı ‘mutluluğa gark eden!’ o güzelim müzikler.
Şarkının sözleri de, konuşmasına çok uygun.
Yani çok ‘akıllıca’ ve çok ‘hisli’.

Bir zamanlar, ülkemizde çok ‘yüksek şahsiyetli’ bir bayan şarkıcı vardı.
Banu Alkan.
Ne yalan söyleyeyim, onun şarkısından da biraz esinlendim.
Tayip şarkıyı bir dinlesin, garanti mutluluktan şakkadanak düşüp bayılır.
Yani, o kadar güzel.
Bir an için bu ‘nezih’ şarkıyı,
Acaba Firüze filmindeki koroya, yani Haluk Bilginer, Özcan Deniz ve Cem Özere’mi söyletmeli? diye düşündüm ama yok olmaz.
Bu güzelim parçayı, ancak Banu Alkan gibi ‘mümtaz’ bir şahsiyet söyleyebilir.
Aman yemeyim içmeyeyim de yarın sabahın bir körü gidip
Bu parçanın ‘telif haklarını’ alayım.
Ne olur, ne olmaz.
Kör şeytan, yerin kulağı vardır derler.
Birileri benden önce davranıp da şarkımı çalabilir, öyle değil mi?
Muazallah, Allah esirgesin, tövbe tövbe….

Şarkıyı mı merak ettiniz?
Sizin için biraz mırıldanırım ama kimseciklere söylemek yok.
Söz mü?
Çalınsın istemiyorum.
Tayipçiğime sürpriz olacak.
Banu Alkan’ın sesinden hayal ediniz lütfen.
Bu arada Banu Aklan, bir yandan söylerken bir yandan da müziğin ritmine göre ılgın ılgın sallanıyor.
Neremi? Neremi?
Karizmamı, Karizmamı,
Düm teka, düm tek,
Düm teka, düm tek …
Oh Ooooooh, Yandan Yandan,
Oh, Ooooooh, Yandan Yandan
Neremi, Neremi,
Karizmamı, Karizmamı,
Oh, Ooooooooh, Yandan yandan
Oh, Ooooooooh, Yandan yandan …..