Kim koydu bu pencereyi buraya?
Daha demin
Yoktu...
Kim yaptı şu manzarayı oraya?
Ağlayan ağaçlar
Göç etmeyi
Unutan kuşlar...
Ben biliyorum
Bu deniz hep böyle
Kudurmazdı
Dalgalarında
İnsaf vardı...
Yüreğine elini sürmeyen
Bir pezevengin şimdi
Eski yeni, tüm sokaklar...

Nerede hani?
Ninemizin öldüğü gün
Gözümüzü alan...
Utanmadan parlayan
O yıldızlar!
Ve bilmediğimiz yerlerde
Makyaj sonrası, son bir gayretle
Üstüne parfüm yerine
Yürek süren orospular!


Ahh çekin perdeyi, çekin...
Bir bakın hele
Rengi beyaz mı?
Dile gelirse sorun
Bu zulüm çok mu, az mı?
O perdeye söyleyin:
Korkmayız biz
Karanlığın gelmesinden!
Ama ödümüz patlar
Karanlığın
Anlamını yitimesinden...

Ahhh...
Susturun artık
Kapıdaki şu sesi
Hem yorgunuz
Hem bıkkın...
Beklemenin de
Kaçtı keyfi
Kapıyı açın!
Ölümse
İçeri alın!

Esra Güzelipek