İlk kez bir otobüs yolculuğunun
Senin için yorucu olduğu bir anında
Başını yaslamıştın omzuma
O sıra benim kolum göğüslerine değiyordu
sana sezdirmeden
Ve ilk kez o an tanışmıştı dudaklarım saçlarının kokusuyla
Üstelik sen gülümsüyordun da

Ne de güzel bahanemiz vardı bakışmak için
Uykulu gözlerini aralarken.
-varmadık- dediğimde
Daha da sıkı sarılıp
yatmıştın göğsümle kolumun arasına
ben sigaramı özlemiştim
sense yağmurda ıslanan çocukları
belki babalarının ben olmamı bile istemiştin gizlice
Üstelik sen gülümsüyordun da

İneceğin duraktan bi durak önce indik
El ele yürüyelim bahanesiyle
Acık da olsa yolu uzatmak için
Dumansız nefesim kirpiklerine değmişti ayrılırken
Masum yüzünün sıcaklığını çektim içime
Elini salladın; ayrıldık
Üstelik sen gülümsüyordun da

Ertesi gün toprağa vermişler seni
Neden sonra haber edeceklermiş beni; annesiyle kardeşi.
Görmezsem seni kanlar içinde
Kendileri kadar acı çekmem sanmışlar
Nereden bilsinler başka bir kamyonun beni de ezdiğini
Son kez de olsa görmüştüm o sıcacık gözlerini
Üstelik sen gülümsüyordun da