Edebiyatla geçmişte baya kötü günlerimiz oldu, hiç sormayın, çok çektim, dilbilgisi ile zaten biz ayrı boyutdayız, hadi onu geçtim, ama kompozisyonla neden mutlu mesut günlerimiz olmadı ? Onu anlamış değilim, sorunun benden değil de, giriş gelişme ve sonuç bölümlerinden kaynaklandığını şimdi gayet iyi anlıyorum.

Bir edebi yazının giriş gelişme sonuç bölümleri illaki olmalı, olmazsa ona yazı/kompozisyon denmez, başka birşey denir, benim vaktiylke edebiyat öğretmenim mesela onlara "nedir bu" derdi, öyle yani.

Edebiyat öğretmenim, daha otuzuna gelmemiş, güzel sayılabilecek bir bayandı, bekar matamatikçinin ona asıldığı konusunda bir şaibe vardı ama işin iç yüzünü ben bilmiyorum tabi, zaten o vakitler matamatikçi ve edebiyatçı arasındaki cilveleşme mevzulara kafa yoracak değildim, bir sürü uğraşım vardı, bu uğraşılardan vakit buldukça da derslerle ilgileniyordum, o zamanlar babam okumazsan tezgahtar olursun, amaele olursun vb. vb. diyerek, okumamı sağladı, sağolsun okuduk, şimdi tezgahtarlardan fazla maaş almıyorum ya neyse, ameleleri bilmem.

Yukarıda bahsettiğim edebiyat öğretmenim, küçük bir Anadolu kentinde vaya o kentin il olmak isteyen bir ilçesinde dünyaya gelmiştir, ilkokul, orta okul, lise derken üniversitede türkçe bölümüne girmiştir, her zaman hayal ettiği öğretmenliğe ilk adımdır bu. Anadolunun küçük bir kentinde veya o kentin il olmak isteyen ilçesindenden kurtuluştur tabi ki aynı zamanda. Orta okuldayken filan bir gariplik olduğunu sezmeye başlamıştır, yani aile, akraba, mahalle komşularının yaşayış tarzı ile mesela okuldaki öğretmenlerinin yaşayış tarzı arasında baya bir fark vardır, Tv deki, ki o zaman TRT var sadece yerli yapımlar ile ise bu fark çok fazladır, hele ki, yabancı yapımlar mesela o vakitlerin Türkiye'ye damgasını vuran dizisi Dallas filan, onlarla mukayese etmeye bile gerek yoktur, oradakilerde insandır ama yani, onlar başka, zaten, o zamanlar pek kimse yabancı TV disileriyle filan kendi hayatını mukayese etmezdi, yeni başladı o muhabbet. Neyse yani birşeylerin garip olduğunu o zaman anlamıştı edebiyat öğretmeni, mesela neden hiçbir konuda onun söz hakk yoktu aile içinde filan gibi, hadi onun yoktu ablasının, annaesininde yoktu, TV'deki yerli dizilerde öylemiydi değildi, mesela Ahmet'in günlüğü gibi bir şey vardı orada acayip bir aile içi demokrasi vardı, insanlar rahattı baskı yoktu, kendi hayatında ağzını açtığı anda o ağıza bir tokat gelirdi, neyse öğretmenlere baktı ve okuyum kurtulayım diye yıllarca düşündü, yıllarca çalıştı sonrada türkçe bölümünün bir öğrencisi oldu, büyük kentlere gelmek kolay değildi, orada başarmakda kolay değildi, ama bitirdi ve öğretmen oldu, artık sulalenin okumuş tek kişisiydi ve kazandığı parada düşününce az uz değildi, ne yapacaktı, evlensemiydi, evlenmesi iyi oludu, arkadaşı yoktu tabi bir şekilde birileri çıkacaktı, çıkanlar hep memleketen oldu ilk zamanlar bir ikisine baktı konuştu filan olmadı, okuldan bakayım dedi, evelenmiyecekmisin sorularına, bakalım kısmet filan gibi, iyi biri çıkarsa evlenirim, sizin varmı tanışınız bilişiniz anlamına gelen cümlelerle cevap verdi.