GÖZYAŞLARIM ULAŞTIRIRKEN
AĞITLARIMI GÖKYÜZÜNE
BEN YIKILAN BİR ÇOCUK OLUYORUM...
SENİ BIRAKMAK MECBURİYETİ
BU YIKIK KENTİN ACIMASIZ DAĞLARINA
BENİ KAHREDİYOR...

ARTIK SEN YOKSUN YANIMDA
ELLERİMİ TUTMUYOR ELLERİN
GÖZLERİN TATLI TATLI GÜLÜMSEMİYOR.
EFKARIMIZA BİR SİGARA SUNMUYORSUN ARTIK
ARTIK BAKMIYORUZ KONUŞAN İNSANLARA
BAHANE SUNMUYORUZ DUYGULARIMIZI GİZLEMEK İÇİN
ARTIK
GÜLMÜYORUZ
ARTIK EĞLENMİYORUZ
ARTIK AĞLAMIYORUZDA BİRLİKTE.

SEN YOKSUNYA BU ŞEHİRDE
KUŞLAR İNADINA UÇAR OLDU
ÇİÇEKLER İNADINA GÜZEL

SEN YOKSUN YA
HAYAT İNADINA YAŞANIYOR
SEN KARANLIĞIN KOYNUNDA
BİR GÖZYAŞI YANLIZLIĞI YAŞARKEN
BEN SOĞUKLUĞUNU TADIYORUM SENSİZLİĞİN
AKLIMA TAKILIYOR YÜZÜN
BEN
DEFALARCA ÖLÜYORUM
VE
BEN
HATIRALARINCA ÖLÜYORUM
ARTIK
YAŞAMAKTA GÜLÜMSETMİYOR BENİ BE GÜLÜM...
SAHİ KİM ÖLDÜ?
NEFES ALMAYAN SEN Mİ?
ALDIĞI NEFESİ SENSİZ CİĞERLERİNE DOLDURMAK ZORUNDA KALAN
BEN Mİ?
SAHİ ÖLEN HANGİMİZDİ?