Günahsız Ölmek DOKUNUYOR, Anne!

Gittikçe yaklaşıyor ölümün ayak sesleri,
Yavaş yavaş ruhumun derinliklerine iniyor,
Korkusu vücudumu su gibi titretiyor.
Buz gibi denize düşmüşüm.
Yalnızım; ne elimden tutan biri, ne de
Tutunabileceğim bir tahta parçası
Ve açılıyorum enginlere.
Üşüyorum! Üşüyorum anne üşüyorum
Ve bir girdap; çekiyor beni içine.
Korkuyorum! Korkuyorum anne ağlıyorum.
Ne bir bulut,
Ne de kuru bir yaprak var.
Uçuyorum, sonsuzluğa uzanıyorum anne!
Yapacak birşey yok o anda,
Gözlerimi kapatıyorlar anne!
İzin verme,
Ölmek istemiyorum, kurtar anne.
Günahsız ölmek dokunuyor anne!
Bir film şeridi gibi kopup gidiyor
Ama üzülme artık,
Yakınmalarımı da unut gitsin.
İki damla gözyaşı, umutlar, anılar
Hepsi benimle bu toprağa giriyor anne.
Salt yalnızlık.
Unutma bir gün gelir kavuşuruz,
İşte o zaman beni hiç bırakma, anne.