İzEdebiyat - dündar bayram

Korkuya açtık yelkenimizi , neden ve nasıl korktuğumuzu bilmeden . Gecelerin hayatın öznesi olduğu gerçeğinden , gerçeklerin en büyük yalanların en güzel kılıfı olduğunu sezerek kaldık ortasında bir karabasanın . Sevgiler getirdik uzak diyarlardan , kendimize ve gerçeklere uzak sevgiler . Oysa bir kol atımı , bir sigara içimi uzaklıktaydı sevgi , elimizi uzatsak sarıvereceğimiz , sarılsak öpüvereceğimiz kadar yakın bir uzaklıkta . Ama biz belki de kendimize o kadar uzak kalmıştık ki mesafelerin anlamlarını kaybetmiştik . Elimiz yettiğini uzak , düşlerde sakladığımızı yakın sanmıştık . Kafamızda tanıdık bir ezginin tınısı düşsel gezegenlerimizin , düşsek hükümdarları olmuştuk sanki . Olmayana ergiyi baştacı yaptığımızın ayırdında bile olmadan , eski sevgili namzetlerine yazılmış yazılara sığınmıştık . Oysa elimizin erdiği mesafedeydi sevgi , biz ona inat geçmiş zaman olur ki sevdalarındaydık .

Uzakta olmak sorun değil . Sana ulaşamamak yaralıyor beni . Seni uzaktan sevmek de güzel , acı verse de güzel , inan güzel . Bundan haberdar olmaman da konu değil . Sevdanın haberlisi , habersizi , mantığı yada mantıksızlığı yok çünkü . Güneşe duyulan evrensel sevgiden haberdar mıdır güneş ? Kuşlar onların ötüşlerine türküler yakıldığını bilriler mi dersin ? Sana “seni seviyorum” gibi anonim bir söz söylemekle ne geçecek elime ? Senin ve benim ne gibi bir yükselişimiz olacak sonunda ?

Kevgire çevrilen gecelerimde düşünüyorum bunları .Yorgun gözkapaklarımda yalnızlığın ağır yükünü duyuyorum . Ve bazen kör gözlerimden dem çekiyorum gökyüzüne . Sıfır noktasına eriyorum o anlarda , mutlak sıfırdayım yani . Gezegenler boyu takılmışım peşine rüzgarın . Bir şarkı takılıyor dilime , yıllar öncesinden . Güneş hasadına çıkmışız , bir sürü insanız. Herbirimiz kendimizden geçmişiz . İnsanlık tarlasında güneşleri harmanlıyoruz . Ellerimiz kanıyor , toprak içine çekiyor bizi , aldırmıyoruz. Bir kere kaptırmışız kendimizi bu şin büyüsüne . Kırmızı başlıklı kız masalıyla kandırmaya çalışıyorlar bizi , uydu zenginlikler seriyorlar önümüze , dönüp bakmıyoruz bile . Bir an seni görür gibi oluyorum , seraptır diyorum kendi kendime . Çünkü daha tanımıyorum seni o zamanlar . Güneş , ata güneş ısıtıyor içimizi . Ellerimden sızan kana bakıyorum . Gözüm , kör gözüm , kararıyor . Görme hevesi kaplıyor dört bir yanımı . Çığlık çığlığa koşuyorum. “Ve sevda dedi gönül , oysa içindeydi sevdanın dışında olduğu kadar kendinin”

Ağlaşık düzende duruyoruz , düşlerimiz uygun adım , düşüncelerimiz sürünüyor olsa da . Hasat bitiyor , yorgunluğumuz ve işin bitmesinin verdiği hüzünm kaplıyor her yanımızı . ata güneş bırakıp gidiyor bizi , buza çevriliyoruz . Uykulu gözlerle etrafımı kolaçan ediyorum . Karşıma hiçbir kombinasyona giremeyen dört duvar dikiliyor . Kan içime sızıyor , sızlaşık üç kol , sakin adım yürüyoruz . Önde ben , ardım sıra gönlüm ve duvar . Pencerden dışarı sızlaşıyoruz . Sesimiz yetişmiyor sana , burkuluyor içimiz . Saks mavisi maskesini takıyor gece , yıldızlar şiiir çekiyorlar dağ başlarından . Tüm beyazlıklarını gözlerime itekliyorlar . Kör gözlerim martı telaşlarındaki sevimlilikle açılıyorlar . Beyazı içime kadar çekiyorum . Aydınlık sevincimi bağırıyorum bir an . “Ki umudum , senin bihaber dolaştığın sokaklarda ve yaralanan sen değil benim”

Gece boydan boya ikiye bölüyor beni . Şizofrenik bir tonda arabesk sevdalıyı oynuyor bir yanım , diğer yanım vakur soğukkanlı adamı . Ben ikisi de değilim . Bunu ben biliyorum ve diğerlerinin bilmememsi yaralamıyor beni . Sabaha ulaşamamak kaygısındayım sadece , şizofreninin beni yeneceği endişesiyle kendimi bir ertesi güne iletme çabasındayım . Kitlemek gerekiyor dudaklarımı yoksa her an o anonim sözü haykırmam olası . Seni ve kendimi böylesi alışılmış bir senaryo içine itmek istemiyorum . Sabah , sabah , diye haykırıyorum . Sabah gelmeli ve ben kendime erişmeliyim . Vakit geçmeden olmalı bu .

Artık geçecek olan zamanın içinde öylesi ilerlemek yeterli değil , bunu biliyorum , ama içimde bir ses her an bağıracak sanki , senin dışında ve sana rağmen . Günü geldi sanıyorum artık , herkesle beraber bugün benim de söylemem gerek , bugün 14 şubat ve ben seni çok ama çok seviyorum . Bana kızma ne olur , bu anonim bir haykırış , kimliği belirsiz .

Dündar BAYRAM
BB>