Fatih’te doðdum, çocukluðum ve genç kýzlýðým burada geçti. Harbiye-Fatih ve Beþiktaþ-Fatih tramvaylarý son duraklarý olan meydanýmsý bir açýklýkta ileri geri giderek, raylarýn makaslarýnda gideceði yöne göre taraf deðiþtirirken biletçi de koltuklarý gidilen yöne çevirirdi. Bizim oturduðumuz apartman bu meydana açýlan Þehit Kubilay sokaðýndaydý. Annem beni ve kýz kardeþimi gezdirmeyi, dolaylý olarak kendisi de gezmeyi, çok severdi. Bu gezmelerimizden biri de bayramlarda, gece fener alayýný görmek için yapýlan tramvay gezintisiydi. 29 Ekim Cumhuriyet Bayramý kutlamasýný okulda yapardýk, bayraklarla sýnýfý süsler, toplu olarak okul bahçesinde marþlar söyler, konuþmalarý dinlerdik. Geçit törenlerinin yapýldýðý alanlara götürülmezdik.
Annem akþam yemeðinden sonra - ekim ayýnda havalar erken karardýðý için yemek erken yenirdi - beni ve kardeþimi alýr, babam bu gezmelere hiç katýlmazdý, bize çok yakýn olan tramvay duraðýna gider, Harbiye-Fatih tramvayýna bineriz ve otururuz. Tramvayda oturmak çok önemlidir, tutunma kayýþlarýna küçüklerin boyu yetiþme, büyükler de vatmanýn ani frenleri ile dengesiz durumlar yaþar, arada düþerler veya bir baþka yolcunun kucaðýna abanýrlardý. Biz oturur ve etrafýmýza bakmaya, Cumhuriyet Bayramý kutlamasýnýn ýþýklý süslemelerini görmeye baþlardýk. Tramvaylar Beyazýt Havuzunun etrafýný yarým dolaþarak Çarþýkapýya yollanýrlardý. Havuzun fýskýyeleri açýlýr ve altýndan ýþýklandýrýlýrdý. Çarþýkapý, Çemberlitaþ, Divanyolu, Gülhane Parký ,Sirkeci duraklarýný geçip Galata Köprüsüne geldiðimizde vapurlarýn ýþýklandýrmalarýný görürdük. Tüm þehir hattý vapurlarýna en yüksek direðinden iki tarafa doðru üçgan þeklinde ýþýklandýrma yapýlýrdý. O zaman vapurlar Galata Köprüsü’ne yanaþýrlardý. Köprünün belirli yerlerinden iskelelere inmek için merdivenler bulunurdu. Galata Kulesi de aydýnlatýlmýþ olurdu. Tramvay Karaköy’den Bankalar Caddesine dönünce buradaki büyük binalar bayraklarla donanmýþ ve ýþýklandýrýlmýþ olurdu. Bankalar Caddesinin devamý Þiþhane Yokuþu idi. O dik yokuþtan tramvay adeta nefes nefese çýkardý. Þiþhane Yokuþu bitince Altýncý Daire ( þimdi Beyoðlu Belediyesi) duraðý nefes alma yeri idi. Orasý da ýþýklandýrýlmýþ olurdu. Haliç’in karþý tarafýndaki camiler þimdiki gibi ýþýklandýrýlmazlar, minarelerdeki þerefelerin ýþýklarý yakýlýrdý. Tepebaþý ve oradan Ýstiklal Caddesine dönülünce ýþýk seli baþlardý. Bazen caddenin ortalarýnda, bazen Taksim Meydanýna yakýn yerde Fener Alayý bizi karþýlardý adeta. Annamin amacý bize fener alayýný göstermekti. Askerler ellerinde uzun sopalarýn ucundaki yað kandilleri olmalý, uzun bir konvoyla tramvayýn yanýndan geçerlerdi. Çoðu kez dönüþümüzde tekrar fener alayýný yakalardýk. Çünkü Tünele kadar gidip dönüyorlarmýþ. Tramvayýmýz Taksim Meydaný’na gelince Atatürk Anýtý ýþýklanmýþ ve etrafýnda çok çelenkle donanmýþ olurdu. En güzel görüntü Taksim Meydaný’ndaki sulardý. Maksemde biriken sular bazen þelaleler þeklinde, üzerine ýþýk hüzmeleri vurdurularak akýtýlýr, bazý yýllar fýskýyeler halinde yükseðe ,yine ýþýk hüzmeleri altýnda fýþkýrtýlýrdý. Bizim bayram gezimizin adý ; fener alayýný ve sularý görmeye gittik veya gideceðiz, þeklinde idi. Tramvayýmýz Harbiye’ye doðru Elmadað caddesi’nden devam eder, Harbiyede bir u dönüþü yaparak tekrar Taksim’e doðru yoluna devam ederdi. Annem bize kalkmamamýzý söyler ve yeniden üç tane bilet alýrdý. Tramvaylarda biletçi vardý. Elinde ahþap, kapaklý bir kutunun içinden bilet keser ve üzerine hangi duraktan bindiðimizi kýrmýzý kalemle iþaretlerdi. Arada bilet Kontrolü için görevli biner ve bileti yýrtardý, herhalde tramvayýn gidiþ yönüne doðru iþaretlenmiþ duraða da bakýyordu.
Gidiþ, dönüþ bu yolculuðumuz iki saat kadar sürerdi. Ýstanbul’u ýþýklarý, bayraklarý,Fener alayý coþkusu içinde yaþamýþ olurduk. Bu gün hala gözümün önünden gitmez gördüklerim ve içimdeki coþku silinmez. Cumhuriyet Bayramý kutlamalarý kýrklý yýllarda sadece okullarda ,resmi dairelerde ve Hükümet Erkaný tarafýndan bir seremoni biçiminde olmayýp, ana babamýz,tüm vatandaþlarýn katýldýðý bir coþku ile kutlanýrdý. Ne mutlu bizlere ki bu çoþkuyu yaþadýk, hala yaþýyoruz ve genç kuþaklara bir þeyler söylemeye çalýþýyoruz. Cumhuriyetin Kurucusu Ulu Önder ATATÜRK, ben sana minnettarým.