Sana kal diyemedim giderken ardýndan... öylece bakakaldým ne bir ses ne bir seda
Hoþça kal demek bile zor geldi diyemedim... nasýl derdim sana veda edeceðimi bile bile, yüzünü göremeyeceðimi, sesini duyamayacaðýmý bildiðim halde ve sana dokunamayacaðýmý.... yokluðunla baþ baþa kalmak ölüm geldi
Sustum .... aðladým... aðladým... sustum.. günlerimi yapayalnýz geçirdim bedenen
Ama ruhum sana tutsak...
Resimlere baktým yakmak istedim birer birer kýyamadým... çýkmadým hiçbir yere bir zaman çýkamadým yarým kalmýþ biriydim nasýl bakardým etrafýmdakilere ve öyle mutlu insanlarý gördükçe içim içimi yemez miydi hiç?! Açmadým çalan telefonlarý konuþmak ne zordu ne zor geldi bir bilsen cevap vermek nasýlsýn diyenlere.
Sonra sonra adým attým gezdiðimiz yollara ... martýlara simit attým seni anlattým her geçen anýmýzý tek tek...
Seni düþündüm gözlerim sabah nöbetlerinde .... ne önemi vardý ki artýk zamanýn. Dün gibi aklýmdayken gidiþin! Arkana dönüp bakmamýþtýn bile. Sevda dediðin bu kadar basitmiþ demek senin lugatýnda bendeyse can pahasýna sevmekti. Sözler yeminler havada gezinip bizleri terk etmiþ ki ne söz vardý geride ne yemin kaldý.
Bügün nasýlým diye merak etmezsin ya gerçi etseydin ahh bir arkadaþ gibi el gibi sorsaydýn hatýrýmý hiç deðilse ..... kuru bir yaprak misaliyim sonbaharda hangi aðacýn dalýndan düþtüðüm mühim deðil savrulduðum yerse belirsiz...
Kuru bir yaprak iþte ....