....þiirde zamana, þimdilerde oluþan þiirsel zamana ait bu þiir. penguen. yeni þiir herþeyin güzellenebileceðini öðretiyor bize. þiir, þimdiki þiir deðiþiyor. anlaþýlýr bir farklýlýk var þiirde. yabanýl imgesel þeyler yerine zamanda, hayatta, bugünde cenneti arayan edinim þiiri yeni þiir. derin þimdiki zamandan açýmlanýyor yeni þiir. gerçeklik varla yok arasý. gerçeküstü de deðil gerçek altý da. yalýn ve derin. biz bu duygulanýmlarý yeni yaþamaya baþladýk...



ýþýk ve sevgiyle,


lewi


penguen


penguenim ben
öteki mevsimlerden öteki denizlerden gelen
baþkalarý da anlýyor bunu
ben baþkalarýndan anladým
önce yalnýz kaldým
çýrýlçýplak yalnýz
Sonra baþka olduðumu anladým
Ve sonunda penguen olduðumu

bunu ilk o söyledi
denize bakarken ben
düpedüz” penguensin” dedi
aldýrmadan ” evet” dedim
“kime ne?”

gözlerinde çaresiz yalnýzlýða bakýnca
“Gerçek bu!” dedim korkuyla
“penguenim ben…”
bunca aitlik arasýnda yeri olmayan biri…

balýklara baktýk ortaköy denizlerinde
“balýklara bakmak güzel” dedim
“görünen balýklar gelmez” dedi “oltaya”
“bilmem” dedim” hiç tutmadým balýk”
“ penguensin sen” dedi” unuttun mu?”
“unutmadým” dedim. gülüþtük…

oturup kýyýsýna denizin
Ýstanbullara baktýk geceye deðin
Hiç konuþmadan…

“Artýk baþýmýn çaresine bakayým”
dedim “penguenim ben”
“Yine gittin” dedi
“gittim” dedim…

gece aðaçlýklý cadde boyu
yürüdük
ellerini tutarken acýyla
hatýrlamaya çalýþtým uçtuðum,
geldiðim yeri…

bir þiir düþündüm içimdeki penguene,
-seninse içinde hepbir penguen aðlar…
diye…