Kalkarým sabahlarý avuçlarýmdaki sentetik kaplanla, yýkarým yüzümü, giyerim beyaz gömleðimi üstüme, sevdadaným zaten; sevdadan. Bütün aðýrlýðým bu bedenden, bütün aðýrlýðým cabasýndan böyle þeylerin. Her sabahýn ardýndan sarýlýrým öksüz kirpiklerine dünyanýn. Cebimde sustalým, altýn cep saatim; nargilem kahvede, tespihim... Delikanlýyým ya, allahýna kadar! Ölümüne kadar delikanlýyým ya; karþýmdaki Sultan Süleyman olsa ne yazar? Burma býyýklarýma götürürüm ellerimi önce, derim “bir yaramazlýk mý var?”; “yok” derler tabi aðabeyleri karþýlarýndayken, baþka ne diyecekler ki? Çekerim kulaðýnýzý ulan! Açtýrmayýn göðsünüzde iki üç delik! Yakýþýr mý? Evet, yakýþýr! Ne polis girer caddeme, ne konsomatris... Ama sevdalanýrým be! Sevdadan olurum, burulup bir karanfil gibi; yanar þu yüreðim! Efkârlanýrým! Raký içerim, alevlenir içimdeki yangýným! Yanlýþ böyle þeyler! Bize ters düþer öyle aðlayýp sýzlamak ama sevda... Yazýlý konaðýmýzdýr... Ah ah! Gözlerinde deryalar oturur sevdiceðimin, kokusu burnumda, sevdamýz dillerde... Göremem yüzünü, göstermez, nazlanýr yavrum benim! Olsun, göstermesin nazýna kurban olduðum! Bir gün tutup kolundan diyeceðim; “kýz, sevdalýyým sana; sevdalýným be, sevdalý!” Adý mý? Adý Tina iþte be abicim!
     Yýllar var babam öleli, anam desen sakat belinden, kardeþim hayýrsýz itin teki... Býrakýp Alamanya’ya gitti anamý, bir de yengemi... Az buçuk tekerlektir ama ne yazar, býraksýn. Biz bakarýz; allaha þükür, bir de yeðenimiz var þimdi. Bir dikiþimiz de var; cümleten bilir esnaf, kýlý kýrk yararýz icabýnda, buluruz, buluþtururuz, geçindiririz evimizi...
     Yani diyeceðim odur abicim, kalkýp isteyeceðiz bu gece Tina’yý. Konuþacaðým önce bir kendisiyle. Diyeceðim; “Seni istemeye geleceðiz bu akþam kýz! Sizinkilere haber ver!” Tamam mý? Olur mu yani? Eyvallah! Olsun bakalým! Haydi o halde kalk, voltamýzý atalým.
     Ey gidi minarelerine kurban olduðum yedi tepeli þehrin imkansýzý arayan haytalarý! Üç kuruþluk jiletlerin ucunda yaþayan nefervari kalpleriniz ve kalýplarýnýz tabi... Bilhassa kýrkýna merdiven dayamýþ aðabeylerimiz. Sessiz olmalýyýz ki yanýnýzda, delikanlýlýðýn þahýyla ýkýnsýn þu bize mukaddes dakikalarý yaþatan zaman. Geliyor iþte, ne kadar beklersen bekle; ne denli sarýlýrsan sarýl geliyor be sevdiðim:
-     Tina!
-     Ne var yine süt çocuðu?
-     Ýsteyeceðiz seni bu akþam... Anam razý geldi, isteyeceðiz seni, hazýrlan. Ulan çok seviyorum be seni, çok be! Allahýma kitabýma, al bak kazýdým adýný göðsüme!
-     Sen býrak bu palavralarý oðlum! Safsýn, temizsin amma; para yapar mý ki bu devirde? Bak, biz her gece ev geçindiriyoruz, elalemin altýnda üstünde... Sen ne diyorsun oðlum? Bindirebilir mi ki tamirci çýraðý Salih, Tina’yý mersedes otomobile?
-     Ama seviyorum ulan seni! Seviyorum be! Baþka bir þey ister mi ki sevenler? Para için mi yani? Para için de açar mý ki be sevenler arayý! Ulan bu allahtan reva mý?
-     Hadi yavrum, ikile de tamponunu görelim! Senin raconun kalmadý artýk dünyada. Bak az sonra Suat aðabeyin gelecek, görmesin seni etrafýmda.
Ah Tina! Ah Tina! Seviyorum ulan seni ah!

               *               *               *

Ýþte böyle kardeþ. Raconumuz bitmiþ güya! Delikanlýlýk mý bu alemde yýrtýlan? Havamýzdan mý? Yok oðlum, yok, hiçbiri deðil bu alemin sahte pislikleri... Tina gitti sonunda, benim sevdam da yanýnda... Hayatýmda bir kez sevdim oðlum, bir daha sevemem ben! Geçenlerde görmüþler Tina’yý, mersedes midir nedir o arabanýn içinde... Yanýndaki hergeleyi görsen... Omuzlarýný çýkartmýþ, atmýþ ceketi omzuna, elinde tespihi, altýn saati en kalite marka... Ne fark etti? NE OLMUÞ YANÝ, BÝZ SARILIYORSAK GECELERÝ, ARKA SOKAKLARIN ÞEHVETÝNE? NE OLMUÞ YANÝ SIKMIYORSAK SÝLAHI, KULLANIYORSAK DELÝKANLI GÝBÝ BIÇAÐI BÝRBÝRÝMÝZÝ DEÞMEYE? NE OLMUÞ YANÝ RACONDANSA KÝRPÝKLERÝMÝZDEKÝ AKLAR? NE OLMUÞ YANÝ, ÖLÜMÜMÜZ SES GETÝRMÝYORSA BU ALEMDE? Harbi delikanlýlarýn adýný lekeledi bu köp’oðullarý! Alem bitmiþ, yosun tutmuþ kelebekler. Hal böyleyse, nerede ulan bizim delikanlýlýðýmýz? Televizyonlarda itlerin sürekli yazdýðý kitaplarýmýz? Nerede mezarlarýmýzýn üstünü zehirleyen mafya oyunlarýmýz? Korkuyorum... Ya gerçek deðilsek biz, ya doðru deðilsek, ya kirletiliyorsak kahpe bir yavþaðýn cebinde; ya oynatýlýyorsak beyaz perdede kirletilmiþ bir geçmiþ masalý gibi? Olsun be koçum! Olsun be! Doðru yol benim yolum! Ýyi ki böyleyiz be oðlum! Ýyi ki ölmek için gelmiþiz dünyaya; iyi ki taþýyoruz ulan bu pelerini yalancý duvarlarda! NE OLMUÞ YANÝ, SEVMÝYORSAK ALEVLÝ VÝTRÝNLERÝ? NE OLMUÞ YANÝ ÖLMEYE GELDÝYSEK BU DÜNYAYA? NE OLMUÞ YANÝ, ALLAHINA KADAR DELÝKANLIYSAK? NE OLMUÞ YANÝ ÞEHÝRDE DAHA DEÐERLÝYSE YEÞÝLLER, SUSTALILARDAN? NE OLMUÞ YANÝ, BÝR DELÝKANLILIK KÝTABI DA BÝZ YAZMADIYSAK? Ne olmuþ yani? Ne olmuþ, gerçekten yaþamýyorsak?
Eðer gerçekten yaþasak hâlâ böyle temiz, böyle saf, böyle iyi kalabilir miydik bu dünyada?
-     Ulan Salih, sen de amma incelikli haytasýn...
-     Bizim yaþýmýza gel, savur sen de “Maaþallah”larý, “eyvallah”larý... Güzellik de burada be oðlum, þimdilik ölümüne kadar hayattasýn!