Yaprak altýnda yatan yeni bahar saklandýðý yerden
çýkardý, özüne dönerdi Mabrahar.
Çýlgýn bir saltanat deliliði, saray sütunlarý gibi bacaklar,
yatak odasý oyunlarýyla göðsündeki güzelliði yayardý krallýðýna. Kalçasý
derin açýlarla kývrýlýrdý cehennemdeki sultanlarýn göz uçlarýna. Mabrahar! Çýk,
ortalarda çýrpýn; arýn seni savurup ensenden týrnaklayan yalnýzlýðýndan. Çýk
dünyanýn arenasýndaki boða dövüþlerinde kýrmýzý bir eþarp ol! Bir
karýnca duasý ol titreyen her seyircinin bacaklarýnýn altýndan.
Saklý sakallý adamlarýn tükrüklü suretlerinde parçalanan bir yemiþ ol! Ol ki
Olmuþ bir meyve gibi baksýnlar sana kurtarýp amaçsýz hamlýðýndan.
Sokulgan bir yastýkarasý kadar þiddetli, bir o denli vurgun;
Yapay imleçlerle örülen bir duvar: Mabrahar.

“Duvarýn üzerinden atlayacak bir delikanlý aranýyor” ilanlarý
tüm elektrik direklerinin gövde kýsýmlarýna yapýþtýrýlmalý. Tüm
ilan panolarýna mesela. Her þair geçinen “Ulaþ”ýn penisine.
Ertesi günlerde sürmanþet yazýlar: “Bir fahiþe sayýlmazdý, demokrasi þehidiydi
Mabrahar!” Haydi, gamalý haçlardan çalýnmýþ imgelerle þeytan kaçtý oyna!
Senden kaçar nasýl olsa, bana saplanýr, býçak olur, itibar olur,
Ýntihardýr aslýnda þeytanýn gülümsemesi; þeytan kaçtý: bir hayati
Kumar mýdýr, gastritli bir canlý mý?
dudaklarýnda eski baharlardan kalma sözcükler,
Eteðinde çilekeþ paparazziler; -yazýk onlara-, kilisede
Ayincibaþý papazlar, rahipler, galeyanlar: Cinnetin Harp Akademisi!
Kenar süsleriyle taranmýþ bir Ýstanbul var karþýmda þimdi.
Manasýz Ýstanbul hikayeleri... Evcil oyunlar, oyunsuz evler, maskeler,
Pelerinler, ucuz eþofmanlar... Ucuz eþofman kullanmayan bir ölümcül
Zehirdir Mabrahar. Þimendüfer düdükleri, vapur baðýrmalarý...
Bir oyuna baþlamýþtý Ýstanbul, bir oyundan daha fazlasýný verdi eline
Sakat ve dilsiz makamlar.

Çýk okyanuslarla kaplý bir adanýn ýssýz limanýndan yola. Yüz, yüz,
Yüzlercesi çýkacak karþýna martýlarýn. Öpücükler daðýt onlara. Kandýr,
Kandýr kandýrabilirsen, kandýr sýkýysa. Ýnanýrlar mý sanýyorsun?
Martýlar inanmazlar tüm insanlarýn kandýðý bereketli yalanlara.
Kandýr onlarý, onlarý, aþký kandýrdýðýn gibi, aþký yýktýðýn gibi
Acýma, acýyamayabiliyorsan martýlara. Martýlar, martýlar, martýlar;
Öyle güzeller deðil mi? Öyle masumlar, öyle cambazlar,
Martýlardan sonra ne kadar sapkýn, ne kadar virtual bir sözcüktür Mabrahar
Külotlu ve itikadi manalarý bir arada taþýyan.
Sebepsiz yargýlarýn çoðul entellektüel kimliði!
Yatakodanda geçir bu akþamý. Dur, Vazgeçtim, kanepede geçir yalnýz baþýna.
Kanepeye uzan, bacaklarýnýn arasýndan seni saran orospusal kimliðinden uzaklaþ
Uzatarak çiklet kývamýna getirdiðin sözcüklerden uzaklaþ.
O çaðýn sihrini içinde hissedenleri boðmaya çalýþmaktan vazgeçebileceðini düþün.
Vazgeç, masum ve utangaç adamlarýn ranzaaltý rüyalarýný kurcalamaktan.
Tecavüz edilmeye müsait bir zamanýn entarisini geçir üzerine: Yakýn Çað’ýn deðil,
Aydýnlanma Çaðlarý sana göre deðil! Atomun çaðýndan sargý bezleriyle sarýnan
Bir çaðdan olsun tüm çaðcýl heveslerin. Onlarý al, o adamlarý, aþký alma, aþký býrak,
býrak beni Mabrahar! Yakamdan düþ; tüm yýkýmlarýmdan düþ!
Düþleri bile parselletiyor ama adýný sakladýðýn tanrýlar.

Yýkýlmýþ, yamalý, boynu kýldan ince bir inak bu. Ýftira dolu yüzünün geçmiþinle oynadýðý tango: Ritmi kaçýrýlamayacak bir dans. Kýsa boyun, kýsa yüzün, uzun saçlarýnýn gölgesinde sürdürülecek bir tango!
Yadsýr mý sözcüklerimi baðladýðýn ipler düþe kaçmayan tavrýnýn tutumunu?
Bencil bir yaratýk, pis bir kuvvet, önüne geçilemez hýrs ve maðara duvarlarýna penis resimleri yapan bir kadýn:
Mabrahar. Duvarýn tepesine çýk, ilmihalini al sevda mecmuasýnýn. Bak,
Bu sayýda ölümden çok ne var? Ölümden az kalan ne? Zamandan sýçrayan ne var?
Unutmaktan söz eden kim Mabrahar?
Sözünü ettiðimiz her þey, nefesini parçalayan titreþimler, vagonlarý birbiri ardýna sýralanmýþ bir tren geceyarýsý düdüðü gibi içine çekilen bir yaðýz þeytan oyununa hapsolmuþ gider. Trenlerin kaçtýðý oyunlar, oyuncaklar, oyunardlarý ve oyunbazlar sonra. Iþýk, saçlarýnýn arasýndan çekilir, zaman dolar, zamana karþý gelenler kazanýr en sonunda savaþý. Harp Akademisine gitmemiþ Bergson’cu kurmaylar, kuramýn ana noktasýnda konaklayan patiska etekli canlýlardýr. Canýný diþine takmadan kimse hiçbir þeyi baþaramaz.
          Canýný hýrsýna sarmak cesaret ister. Cesaretli deðilsin demedim asla!
                               Cesaretsiz olduðunu söylemedim!
Aptal cesareti dedim durmadan.
Mabrahar. Gücünün keþfi, zerafetin sendeki akýlalmaz duruþu, makyaj sildiren yüzün...
Makyajýný siler akýllarý karýþmýþ güzel kadýnlar karþýna gelince
Kanýksanamaz güzelliðin ve telefon seslerinin kulaðýndaki duruþu ne kadar akýlalmaz olur!!!
Saatin kývrýlan öðrelerinde ihanetin üzeri kapatýlamaz kolajý;
Sesinin duruþu zihin bölgelerinde beynimin, silahla kuþatýlmýþ engellemelerimde...
Iþýltýlý salonlara en son giren som altýndan kadýn!
Sýyrýl orospu zihniyetinden, sýyrýl, ayrýl ve gel!
Ne kadar reddetsem de zehrini umudun kitaplýðýnda gece simsarlarýný taþýyorum.
Mabrahar. Silüetinde fonetik patlamalar,
Dudaklarýndaki sözler: senato reisleri bile önünde dize vurgun duracaklar...

Reisler engellenirler, senaryoyu baþtan yazarlar durmadan.
Tarih kitaplarýný okur okullarda çocuklar – Milli Eðitim Saçmalýðý Yalanlarý
Yýlanlarla kaplanmýþ bir gökyüzü resmi çizer aklý giden ressam
Kaçan akýl, sonlandýrýlmýþ bir savaþ:
Savaþlar bitmezler baþlamadan yeni savaþlar;
Mabrahar. Çatal dilinde periþanlýk, aylar geçiren, töreler eskiten,
     Kan davalarý taþýyan bir yalnýzlýk – parçalanan, duraðan, aksayan, aksý yansýyan...
Mabrahar. Orospu yapýsýnda kutsal kitaplarla dil döken bir iktidar!!!

Orospuluk Ýlmi: En eski mesleðidir yeryüzünün... En kilit sarhoþluðu, en parçalý unutkanlýðýdýr akýl ve aksözünün... Orospuluk sokak aralarýnda ihtiyaç için düþülen kötü yol... mudur ki düþmüþ olanlar yarým akýllý saf andavallar olsunlar? Orospuluk, yüreðini satmaktýr karþýlýðýnda þan ve nam kazanmaktýr gitgide azýmsanamayan.
Ýlimler kitaplarda yanlýþ yazar! Ansiklopedik özlerde kendi atomlarýna parçalanýrlar. Soðurlar, tekrar ýsýnýrlar sonra, bir dilencinin eteklerinde yaþlanýr yüzyýllar. Konuþma baloncuklarý içinde simsarlar oyunlarý satýn alýrlar.
Mabrahar. Bir tarih biter o bitmez.
          Efsaneler uyanýrlar uykularýndan o yeni kimlikler elde eder.
     Yeni tanýþýklýklar, yeni yüzler ve yepyeni maskeler...
Karanlýk nefretlerinde eski kuþlarýn soluklarýna jilet indirir yeni adamlar.
Yeni adamlarýn arasýnda çýrýlçýplak, yeni adamlarýn kafasýnda sismograflar
Yeni depremlerini ölçerler teninin, uzayan ve her gün aðdalanan organlarýnýn krokisidir bu!
Edepsiz yatýþ seyirlerinde deðiþmeyen tek bir materyal durur oda etrafýnda:
Parfüm, sindiði yerden kolayca çýkmaya niyetli deðildir.
Adam niyeti bozar, Mabrahar bir fahiþedir, uyanýr, becerir, en hazcýl noktalarýna ilerler parasýnýn
Bir fahiþe azdýr, evet: Bir orospudur, orospudan ötedir Mabrahar.

Dizlerinin üzerine eðilerek kendinden geçer, soluklanýr bir kez, derin bir nefes alýþ yatar duruþunun enlemi ve boylamýnda. Kafa kaðýdý koltukaltýndan doðru çýplak bedeninin kilitlenmiþ köþelerine yansýr. En yuvarlak hatlarýnda siyaha yakýn gölgeler barýndýrýr, kýrmýzý ve küçük dudaklarýnda, siyah –onun rengi siyah!!!- gözlerinde siyah bir küçük bakýþ, apýþarasýnda bilmem kaçýncý gece çýrpýntýsý durur. Küçük bir fahiþeden, bir fahiþe adayýný ayýran tek þeydir gecenin apýþarasý duruþu. Mabrahar’da soluk soluða, kelimesiz ve “daha hýzlý” nidalarý arasýnda gece yaþanýr. Bir insanýn kimliðindeki psikanaliz gerektiren çýrpýnýþ ve bulantýlar bir kimlik kartýya son bulan ufak teselliciklerdir. Kuvvetlice iter sözleri, yeniden soluk alýr, cesaret alýr orospuluðundan hayatýn, yaþamanýn orospuluðundan kuvvet alýr, kollarýyla sýký sýkýya bir heykelcik sarmýþtýr o an. Öyle ki güzel, öyle ki içinden çýkýlmaz bir zerafet... Yaðýz gelip ýþýðý açar, ýþýðý söndürtür zorla. Dizlerinin üzerinde çöktüðü yerden bir hýþýmla kalkar. Arkasýnda koca bir Boðaz manzarasý çarpar pencereye. Boðaza yakamoz duran gece ýþýklarýnýn arasýndan görmelidir onu selamlýðýndaki yaðýz. Rüzgâr pencerenin kamufle edilmemiþ kenarlarýndan sýzmaktadýr. Fýsýltýlarýyla dokunur kulaklarýna, yýkanmýþ bedenine; kimsesiz ve soðuk bir duþun inlemelerine ulaþýr. Mabrahar süzülür kuytuya, yeni sözcükler ölmüþtür, sözcükler hep ayný kalýr: “bir kapýyým yalnýzca ben...” der... sokulur... “Senin duvarlarýndaki kapý deliklerinin içine girecek olan...” Sözcükler aynýdýr, aslýnda geceler de aynýdýr bir yerden sonra. Mabrahar’ýn gece ateþi bitmez üç-beþ karalama paçavrayla!!! Iþýk saçlarýnýn arasýna girer, içerilere içten ve güzel olan yerlerine sokulur, ulaþýr düþlerine. Her gece ayný yeniden baþlangýç, her gece ayný güç ve cesaret, her gece ayný rehavet... bitecek gibidir ömürler; arka planda otuzbeþ oyuncu, bilemedin otuzu arka planda, fonda gece müzikleri, kývýlcýmlar ve çapraz – sismik nöron patlamalarý...



Mabrahar!
Ayaða kalk!
Otur þimdi!
Yaslan koltuðuna!
-Seril demedim!-
Bildiðin bir eylem gerçekleþtir –soyunmanýn dýþýnda-

Seni kafa kaðýdýndan tanýyacak olan tüm adamlardan uzak dur.
Uzaklaþ Mabrahar...
Kimbilir hangi astrolojide açtýðýn fallar doðruydu düþ’engiz kadýn!
Mabrahar... Duvarlarýmla beraber yerleþtiðim kamaranda gördüðüm yazýk hallerin,
Yazýk geçmiþin ve yazýk güçsüzlüklerin... Zavallý Mabrahar...


Sanat kaygýsý güden fahiþe;
Göndermiþtin hani sonbaharý,
Yakan, yýkan, yaktýran yýktýrýlan binlerce aþklarýn
Kaptýrýlan yüzlercesi, Mabrahar;
Taþýmýþtým ya yalnýzlýðýmý yanýna. Almýþtým ya tek eþyamý,
Bir kalem, üç gözlük ve unuttuðun iç çamaþýrlarýn kamaramda.
Taþýmýþtým ya yalnýzlýðýmý sana,
Mabrahar. Sana fazla, ona fazla, aþka çok fazla
Aþka üç boy büyük geliyorsun söylesinler artýk bunu sana o adamlar.
Mabrahar, gün geldi çattý
Sorular ve yanýtlar olmadýlar, bittiler iþte hepsi anla.
Sarýldýk birlikte okyanuslara,
     Kapýlarým yýkýldý,
Duvarlarýmla birlikte yerleþtim senin kamarana.
Ama yoldan alýkoydu, büyük geldi zamana yalnýzlýðým.
Mabrahar.
Bir kedi seyretti bizi karþý kýyýdan,
El ele tutuþtu güneþle,
verdi yedi tepeli þehri dudaðýna,
ve geçmiþi unuttuk varsaysýn! seni
lanetli bir bozuk paranýn hayat boyu süren
krallýðýna taþýdý ama iþte bu saltanat hýrsýn!








                                        Haziran 2001 – 19 Þubat 2002