yarınlarım kaderime emanet, iyi bak onlara alın yazım
ben delirmeye gidiyorum ne zaman dönerim bilinmez...!

valizime ayrılıkları tıkıştırdım
en altta anılarım
yabancılık çekersem gittiğim yerde
arada bir çıkarır koklarım

kimse beni uğurlamaya gelmemiş
bu şehir beni yalnızca gülerken seviyor
sağolsun tek bir kuru ağaç var
sararıp kalmış bir iki yaprağını sallıyor

-istasyon bomboş
-raylar tespih gibi
-çekiyorum sabrımı
-birde sigaramı

kirpiklerim tutuştu
gözyaşlarım söndürmeye çalıştıkça yangını
dahada alevleniyor
külleri yüreğime yağıyor
içim dışım aşk yanığı

aşikar bir zavallılık var üstümde
devrilip düşüyorum mecalsiz bekleyişlere
elim göğsümü işaret ediyor;

beni bulanlar bilsinler; ayrılığa
d
ü
ş
m
e
k
.................................................böyle oluyor...!