Aldırma Kışa Ayaza



İçimden geldi yazıyorum sana
Ne zaman gelmez ki
Öyle seviyorum ki yalnızlığı
Böyle zamanlarda
Nefesini yanaklarımda hissederim

Dışarıda buz gibi bir hava
Ayazsa dondurucu
Sevgini gönder
Isıt üşüyen ruhumu
Elmas renginde ayı,
Dök yeryüzüne
Parlat toprağı
Ağlamasın istiyorum
Seni tanımayan mevsimler
Hatırlar mısın
Bir deniz vardı hani
Özgürlüğe açılırdı yolları
Yelkenleri umut
Rotası mutluluktu
Bulamadık bir türlü
Kaybettik ona giden yolları

Hava çok soğuk
Penceremde buğulu örtü
Dışarıda ayaz
Fırtına sürükledi bereketi
Dağıttı kör karanlıklara
Umutları
Sıcacık ılık duyguları gönder
Aldırma sen kışa ayaza

Gözlerine bakar gibi
Aynalarda
Yalnızlığımı izliyorum bu gece
Bilemezsin
Çılgın şehrin ışıklarını
Sen diye seyrediyorum...
Bir sen varsın
Bir de yalnız gecelerim


Sen varken acılar dokunmazdı yüreğime
Bir de şimdi bak
Gözlerimi tanıyabilir misin
Ya saçlarımı
Onlar çoktan ağardılar birtanem.
Günün her saatinde uzaklara bakar
Boğazımda düğümlenen hasreti
Gözyaşlarımla uğurlarım
Bilemezsin
Sen yokken yaşamak
Öyle zor geliyor ki bana

Unutmak
İhanettir
Ölümüne severim derdin
Ya ben
Yüreğimi bağladım sana
Hücrelerimin son damlasına kadar sevdim
Hadi kaybettiklerimizin adını yeniden koyalım
Sevginin
Aşkın
Barışın
Onları yeniden yaşayalım
Gel...

Aldırma
Kışa ayaza


(rüzgarın kızı değilim artık şiir kitabı..2002)

Mine Ömer