Yemekten þiþmiþ karnýnýn üzerinde uyukluyor, bir yandan da mýrýl mýrýl sesler çýkartýyordu. Sýrtýný okþayan sahibi bir yandan da þampanyasýný yudumluyordu. Kendine ait odasýnda her an yiyebileceði, normal bir kedinin hayal bile edemeyeceði kadar çok mamasý vardý. Kapýnýn yanýnda çeþit çeþit oyuncaklarý ve aksesuarlarý duruyordu. Ýp yumaklarý, zýplayan büyüklü küçüklü toplar ve hatta özel kuyruk ýsýtýcýlarý...
Öðle yemeðini odasýnda penceresinden görünen mükemmel deniz manzarasý eþliðinde yemiþti. Biraz sonra da ikindi gezintisine çýkaracaktý bakýcýsý onu... Ona naz yapmayý seviyordu, sürekli mutsuz ,huysuz kedi tavýrlarýnda miskin miskin oturup sinirlendiðinde insanlara saldýrýyordu. Zavallý bakýcýsýnýn elleri yara bere içinde kalmýþtý ancak ev sahibi ona yüklü para verdiðinden katlanýyordu bu garip iþe... Baþka nerede görülmüþtü ki böyle bir meslek, kedi bakýcýlýðý... Ama insan zengin olunca bir baþka oluyordu tabi...
Öðle gezintisine arabasýnda çýkýyordu huysuz, zengin kedi... Her geçtikleri yerden yiyecek alýyorlardý ancak kedi sadece zevk için tadýna bakýp býrakýyordu. Son gezilerinde de bakýcýsýnýn üzerine tuvaletini yapmýþ ve tekrar dönüp arabasýna binmiþti. Sahibine bir þey yapamýyordu tabi... Ne de olsa o veriyordu ona her þeyini... Üst kesime huysuzluk yok, onlar otursun sevsinler onu yeter ki, sonra kediye istediðini verip defolup gitsinler kimin umurunda... Yeter ki sevsin onu sahipleri, gerisi yalan...
Evlerinin arka sokaklarýndaki çöplüklerde gezinen bir kedi daha vardý. Elbette ki zengin, huysuzlardan ibaret deðildi þu üç kuruþluk dünya...
Açlýktan derisi kemiklerine yapýþmýþ, çöplerdeki poþetleri belki bir þey bulurum umuduyla karýþtýrýp duruyordu. Ýki gündür bir þey yememiþti, hava da soðuktu, hareket edecek hali yoktu. Yine de sokaklar arasýnda volta atýp duruyordu. Grimsi tüyleri iyice kararmýþ, is rengini almýþtý, pek de pis kokuyordu. Kuyruðunu bacaklarý arasýna sokmuþ, kenarlarda yiyecek kýrýntýlarý arýyordu. Geçen hafta bir balýk kýlçýðý bulmuþ, hemen arkadaþlarýnýn yanýna götürmüþtü. Payýna az bir parça düþmüþtü ama en azýndan arkadaþlarýnýn aðzýna bir kaç lokma girmiþti. Arka sokaklarda iyi dostlarý vardý.
Zengin kedinin ise, tanýdýðý baþka bir kedi bile yoktu, zaten de istemezdi. Dostluk paylaþmak gerektirirdi. Asla paylaþmazdý odasýný, yemeðini... Onlar da bulsalardý ya kendilerine zengin bir sahip, bunun için biraz yalakalýk yapýp, okþanmak yeterdi. Belki bu da yetenek istiyordu ve o bu yeteneðin kendisine bahþedildiðine emindi. Yine de mutsuz ve kaprisliydi, neden onunla eskisi kadar çok ilgilenmiyorlardý? Neden yeni bir arabasý yoktu? Ve neden tüyleri istediði yöne kývrýlmýyordu? Sütü de bir garipti zaten... Ýþte böyle þeylere sinirlenip duruyordu bütün gün... Þanssýzlýðýna övüyordu ertesi gün...
Çöplükteki kedi, ellerinde poþetlerle gelen bir kadýnýn bir çöp torbasýný tam onun önüne atmasý ve torbanýn içinde birkaç kýrýk kemik parçasý olmasý nedeniyle dünyanýn en mutlu kedisi haline gelmiþti. Hemen arkadaþlarýna verip yarýsýný, afiyetle yemiþti kalanýný... bir sonraki gün için ayýrmayý da ihmal etmemiþti. Uzun zamandýr ilk defa karný tok uyumuþtu, soðuk ama sessiz asfaltta...
Birkaç gün sonra sokak kedisini çok üzen bir olay oldu. Çok sevdiði bir arkadaþý hýzla gelen bir araba tarafýndan feci þekilde ezildi. Etrafa yayýlan kan kokusu onu bayýltacaktý neredeyse... Birkaç hayýrsever kenara çektiler onu ama ne çare, iç organlarý birbirine geçmiþti bile... çöpçüler aldý sonra onu, götürdüler þehir çöplüðüne...
Ayný gün bir baþka kötü olay daha oldu. Bu sefer yýkýlan zengin kediydi. Bir felaketle karþýlaþmýþtý. En sevdiði oyuncaðý kýrýlmýþtý. -Aynýsýndan iki tane daha olmasýna raðmen bu onu huysuz ve sinirli yapmaya yetmiþti- Artýk sinirli olmak için koca bir nedeni vardý. Bakýcýsýnýn ellerini kanattý, süt kasesini devirdi ve halýya iþedi. Hakký vardý, en sevdiði oyuncaðý kýrýlmýþtý.
Diðer kedi ise arkadaþlarýna sokulmuþ gelip geçenlerin gözlerine bakýyordu belki bir parça yemek verirler diye... O kan kokusu bir türlü burnundan gitmiyordu. Ama belki de arkadaþý kurtulmuþtu. Açlýktan, sefaletten ve soðuktan... Karný gurulduyordu ancak ne çare, kimse bir parça ekmek bile vermiyordu.
Bir gün zengin kedinin evinin önünden geçiyordu ki tesadüfen, bir kadýn pencereden ona mýrýldanarak seslendi. Hemen pencerenin önüne gidip miyavlamaya baþladý çaresiz kedi... Kadýn bir kase kedi mamasý döktü onun önüne... Kadýn zengin evdeki kedi bakýcýsýydý, mamalar ise evdeki kedinin burun kývýrdýðý ikinci kalite mamalardý.
Çaresiz bekleyen kedi bir kase mamayý görünce gözlerine inanamadý, tadýna baktýðýna bir an kendini ziyafette hissetti. Kenarda bir kuzu dönüyor ve bütün kediler toplanmýþ, mükemmel kokularýn tadýný çýkarýyorlardý. Arkadaþlarýný çaðýrmak istedi fakat ortalýkta kimse yoktu. Keyfine vara vara yedi küçük, renkli mamalarý... Hayatýnda yediði en güzel þeydi. Bir sürü tadýn birleþimiydi sanki, daha önce aðzýna hiç girmemiþ olan tatlar vardý içinde... Acaba kadýn neden vermiþti o kadar mamayý ona? Bu kadar güzel yiyecek niye verilirdi ki sokaktan geçen kirli kediye?
Verilirdi tabi... Onlar ikinci kaliteydi, zengin kedinin aðzýna layýk deðillerdi. Onlar ikinci kaliteydi, kim yerdi? Kirli bir sokak kedisinden baþka...
Aylar yýllar böyle geçti, gitti. Zengin evin kedisi sýcacýk evde, yumuþacýk yataðýnda uyurken, sokaktaki kedi uyudu buz gibi asfaltýn üstünde... midesini zor taþýrken biri, gurultularýný dinledi diðeri... Ara sýra yine bakýcý ona ikinci kalite mama fýrlattý camdan, ölesiye heyecanlanýp, sevindi sokaktaki kedi... Evdeki ise üzerine iþedi bir kase mamanýn, tadýný beðenmedi diye...
Evet, aylar hatta yýllar geçti. Ne deðiþti? Hiçbir þey... Bir çocuk masalý yazmak isteseydim, iflas ederdi zengin aile, sokaklara düþüp hayatý anlar, yaptýklarýna piþman olurdu zengin kedi...
Sokak kedisi mi? Onu sýcak bir aile bulur ve evine alýrdý. Her gün karný doyar ve patileri ýsýnýrdý ama bu bir çocuk masalý deðildi.
Hiçbir þey deðiþmedi. Zengin evin kedisi yine o evde kaldý, her gün vitaminli mamalar ve meyveli sütler içti. Oyuncaklarýyla oynayýp, geceleri sýrtýný okþattýrdý ve bir gün aþýrý yemekten, midesi rahatsýzlandý ve kýsa bir süre sonra öldü. Son nefesini verdiðinde bir veteriner masasýndaydý. Herkes çevresinde dört dönüyordu. Veteriner masasýndaydý.
Diðeri hayatý boyunca sokaklarda yaþadý. Hiç huysuzluk yapmadý, azla yetinmeyi bildi, her þeye raðmen yaþamanýn güzel olduðunu düþündü hep, dostlarýný sevdi. Ve bir gün açlýktan öldü bir çöp kutusunun arkasýnda... Son nefesini verdiðinde bir çöp kutusunun arkasýndaydý. Çöp kutusunun arkasýnda...
Þimdi biri arka bahçede topraðýn altýnda, öbürü þehir çöplüðünde çöplerin arasýnda... Aralarýndaki fark neydi?