Dön gel..
Gel de içimdeki acıların sebebini sor, gel de içimdeki acıyı unuttur tek yüreğim. Yapayalnız kalmış mum ışığımı uyutmadan beni uyut, onca düşüncemin içinde. Ya tamamen açılsın parmaklarım ellerinde, ya da öyle sık ki öleyim içinde avuçlarının..

Paylaştığım gözlerim ne zaman aynada görse kendini. Bulutlu bir mavilik arıyor terasın yukarısındaki yıldızları görmek istercesine. Kendimle konuştuğumu hissediyorlar, deli diyorlar..Bulut ve yıldız nasıl oluyor ikisi bir yürekte dediğimi duyuyorlar..Gülümsüyorum..Aşk bu..hangi aşk mutlu etmiş ki..Sen hiç konuşmazmısın senle!

Dışarı çıkartmamaya çalışıyorum kendimi, ben ne kadar gizlemek istesem senli yüreğimi insanlardan..ısrarla peşimdeler. Alın beni demek istiyorum. Ne yaparsanız yapın, sonra veriyorum gizlerimi..

Paylaşımlardan tükenen yüreğimi paylaşmak yoruyor artık. Belki sen gelsen gittiğin yerden, hani bakakalan gözlerimi hala gözlerinde görsem belki diyorum belki..olduğu yerden paylaşırdım her hücremi..İşte hep bu yüzden dertlerimin yakıcılığı..Neden hala bekliyorum bilmiyorum.. Sanki çıkagelecekmişsin gibi yolumu bilmediğin yerlerde bekliyorum.Hep beklediğimden değilmi seni kaybedişim..

Çıkıp sokaklara çığlık atıyorum..Ellerim boş ,aldınız benden verin ,onu bana geri verin diyorum..Yağan yağmurlarda saatlerce..hasta olduğumu anlayana kadar yürümek istiyorum bazen bu yüzden..Hep bi sebebi var, her saatin bi nedeni...Nedenlerden sıkıldım, yoruldum; beklemekten..Yorulmak istiyorum birazda..güçlü görünmek hiç değil..Artık sorgulamadan yaşayabilmek..Zorlamamak yaşantımı..Yaşa ve öl işte bu kadar basit değil mi hayatın aslı..herkes yapmıyor mu?

Gerçekçi sevgi diye direttiğim gerçek, olabildiği sürece gerçekliğin ihtimaliyleydi. Ya şimdi.. Kendime sarılmak yetmeyecek mi, onca tutkular yok olurken..Nedensiz yaşamın avucundaki çizgi kadar karışık olmadığını öğretmek istiyorum her geceme..Uykusuz gençliğime..