Anahtarını bulup kalbimin derinliklerinden
bütün kapılarını açtığımı anladığım an hayatın,
kainatın öğrendiğim zaman ibaret olduğunu mucizeden,
kavrarım yaşamın bir parçası olduğunu, sanatın.
Ve yine anlarım yokun olmadığını, aşkın ise yok olduğunu.
Sessizlikte seni arzulayan o sesin ilah uykusu gibi başlayıp, bittiğini
ve durmaksızın gidişimin
anlarım bir çember etrafında budalaca döndüğümü.
Gözlerin anlattığına inandığım andan bu yana
hala inanıyorum ama sözleri de unutmadan
yokun olmadığını aşkın ise yok olduğunu kavradığım zaman
eminim acı çekmeyeceğim aşkından
anlattıklarım işte o son gün
o son gün kapıyı açarken çekeceğim son zulüm
anahtarı bendeyken,
kalbim aklımın korumasında güvendeyken
geçeceğim cesur ve sessiz adımlarla
benim amacım vardı unutturdu aşkın
şimdi ise yalnız zaman lazım
öğrendim savaşın üstünlüğünü
kaybettiklerimin bir bir bana döndüğünü
ve buldumya hayatı en dağınık yerlerden
kimse karşı koyamayacak bana
ne aşkın, ne de öfkem
zaten yokun olmadığını aşkın ise yok olduğunu kavradığım an
yalnızca bir aşk kalacak
emin ol o da sana olmayacak.