Suratını her sabah kazırcasına tıraş ettiğini biliyorum. Normal erkeklerin, akşam saatlerinde, uzayan sakalları nedeniyle yanaklarının rengi griye döner. Onun dönmez. Dedim ya; sakalını alttan, üstten, sağdan, soldan öyle bir kazır ki, suratı bütün gün parlar. Zaten onu akşam belli bir saatten sonra da gören olmaz. Sabah tam altı buçukta kalkmak üzere erkenden yatmış olur.
Uzun zamandır görüşmüyoruz onunla. Bir sohbette falan adı geçince hep o parlak suratı gözümün önüne gelir. Beni pek sevmediğini bildiğim için hatırına geldiğimi de sanmıyorum. Ama ben onu severim: bir zaman karnını doyurduğum, ama bir teşekkür bile etmeden yanımdan ayrılıp giden nankör kedim gibi... Masumâne bir sevgi yani.. Beni çoktan unutmuştur.
Onun tam zıttı sayılırım aslında. Bütün huylarım onu deli eder(di)...
Dağınık sayılırım. Sürekli gülümserim. Seyrek tıraş olurum. Yolda sallanarak yürürüm. İstediğim zaman, istediğim yerde, istediğim şeyi yapmak isterim. Asla kravat takmam. Ve, ve geç yatıp geç kalkarım.
Bütün bu kötü huylarım arasında en çok da sonuncusuna sinir olurdu. Ona göre erken kalkmak yol almakmış, daha çok yaşamakmış (Dikkat: onun için yaşamak, çalışmaya eşittir). Gündüzleri yaşamak, geceler uyumak içinmiş. Geceleri oturarak vakit öldürüyormuşum. Öğlene kadar uyuyarak çok şey kaçırıyormuşum.
Sevgili dostum hiçbir zaman anlamadı ki MUHTEŞEM GECELER MUHTEŞEM GÜNLER DOĞURUR. Yaşadığım o saatler, gündüzleri de doya doya yaşamamı sağlıyor.
Sessiz geceler, güzel şeyler düşünmek ve hayatın tadına varmak için ideal ortamlardır. Kendini tanımak, kusurlarının farkında olmak, yeni ve güzel şeyler üretmek, tatlı bir müzik, bazan gece kahvaltısı, okumak, yazmak ve nihayet tatlı bir uyku... Böyle geceler bulutların üstüne gerçekten çıktığıma yemin edebilirim. Her sona eren sabahta yeryüzüne inerim.
Bütün bunların ardından, tatlı bir uykudan sonra uzun bir kahvaltı gibisi de yoktur. Ama o bunu hiç anlamadı. Bu da diğerleri gibi bir “kayıp”tır onun ve onun gibiler için. Biliyorum ki sabahları hâlâ erken kalkıyor, suratını yontarken aynadaki yüzüne anlamsızca bakıyor. Ve alelacele birşeyler atıştırıp çıkıp gidiyor evden; çalışmaya, yani yaşamaya kaldığı yerden devam etmek için.
Bense yeni bir hayata başlıyorum.
Evet, o bunu hiç anlamadı. Nankör kedi. Dostum.